Nowy Orlean Lafcadio Hearna: Ilustrowane szkice z Daily City Item

Opinie czytelników

Zbiór artykułów prasowych Lafcadio Hearna oferuje cenny wgląd w Nowy Orlean w jego czasach, przemawiając szczególnie do fanów jego twórczości. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że brakuje jej szczegółów i mają mieszane uczucia co do formatu notatek historycznych.

Zapewnia bogate poczucie Nowego Orleanu w czasach Hearna.

Cenna kolekcja dla fanów twórczości Hearna o Nowym Orleanie.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The New Orleans of Lafcadio Hearn: Illustrated Sketches from the Daily City Item

Zawartość książki:

Lafcadio Hearn (1850-1904) był mistrzem satyry, który wykazywał się ognistym dowcipem zarówno jako pisarz, jak i artysta. Przez siedem miesięcy w 1880 roku zaskakiwał i bawił czytelników Nowego Orleanu swoimi drewnianymi „kreskówkami” i towarzyszącymi im artykułami, które były w różny sposób zabawne, zjadliwe, surrealistyczne, polityczne, kapryśne i moralne. Ta zachwycająca książka po raz pierwszy zbiera w całości wszystkie zachowane satyryczne felietony i drzeworytnicze ilustracje opublikowane w Daily City Item - w sumie 181 felietonów. Hearn pokazuje ogromny zasięg, oświetlając słowami i grafikami wyjątkową kulturę Nowego Orleanu, w tym jego kreolską historię, rozpustne podziemie, skorumpowanych polityków i praktykujących voudou. Kolumny są fachowo opisane przez Delię LaBarre, która umieszcza je w ich unikalnym kontekście Crescent City.

Nie mając praktycznie żadnego wykształcenia artystycznego, Hearn zaczął tworzyć swoje ilustracje częściowo po to, aby zwiększyć nakład małej gazety codziennej na konkurencyjnym rynku. Wierzył w moc satyrycznych kreskówek w przekazywaniu wielkich idei w małych przestrzeniach - w szczególności w ujawnianiu nawyków, uprzedzeń i złudzeń obecnego pokolenia. Niewidomy na lewe oko (od czasu wypadku w dzieciństwie) i poważnie krótkowzroczny na prawe, Hearn mimo to pieczołowicie rzeźbił rysunki na drewnianych blokach scyzorykiem, aby drukować je obok swoich artykułów na typografie gazety. Od pierwszego do ostatniego drzeworytu Hearn rozwinął unikalny styl, który wyrażał pełen zakres jego dowcipu, od ostrego jak brzytwa potępienia po czułe uczucia.

Hearn miał bystre oko do absurdu, wraz z niezwykłą umiejętnością modulowania swojej krytyki i pochwał w kontinuum od kauteryzującego witriolu do łagodzącego balsamu, od najcięższego sarkazmu do najlżejszego dowcipu. W zebranych tutaj utworach można znaleźć jednoczący wątek: Miłość/nienawiść Hearna do cnót i wad Nowego Orleanu, miasta, które nieustannie go bawiło i zadziwiało.

Urodzony w Grecji i wychowany w Irlandii Lafcadio Hearn wyemigrował do Stanów Zjednoczonych jako nastolatek i został reporterem gazety w Cincinnati w stanie Ohio. Kiedy ożenił się z czarnoskórą kobietą, co w tamtych czasach było nielegalne, gazeta zwolniła go, a Hearn przeniósł się do Nowego Orleanu. Na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku jego wkład w publikacje krajowe (takie jak Harper's Weekly i Scribners Magazine) pomógł ukształtować popularny wizerunek Nowego Orleanu jako barwnego miejsca dekadencji i hedonizmu. W 1888 roku Hearn wyjechał z Nowego Orleanu do Japonii, gdzie przyjął nazwisko Koizumi Yakumo i pracował jako nauczyciel, dziennikarz i pisarz.

"I może się zdarzyć, że będę miał ci do opowiedzenia dziwniejsze rzeczy; ponieważ jest to kraina magicznych księżyców, czarownic i czarnoksiężników; i gdybym opowiedział ci wszystko, co widziałem i słyszałem przez te lata w tym zaczarowanym Mieście Snów, naprawdę uznałbyś mnie raczej za szalonego niż chorobliwego". --Lafcadio Hearn, 1880, opisujący Nowy Orlean w liście do przyjaciela.