Nowoczesność bez projektu: Esej o pustce zwanej współczesnością

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Modernity Without a Project: Essay on the Void Called Contemporary

Zawartość książki:

Ta książka dotyka gorących tematów. Nie tylko "nigdy nie byliśmy nowocześni" (Latour) czy postmodernistyczni, ale nawet nie tak współcześni. C.B. Johnson oferuje wgląd w to, co w najlepszym razie jest dziwnym i utopijnym, millenarystycznym stanem (Agamben), w najgorszym - arogancką próbą ze strony władzy, aby położyć kres upływowi czasu. (Franco La Cecla, autor książki Against Architecture)

Wkraczając w XXI wiek, postmodernistyczna sukcesja ustąpiła miejsca apolitycznej ortodoksji. Ta książka oferuje sugestywne odczytanie "współczesności" w świetle wysokiej nowoczesności, powojennej nowoczesności i ponowoczesności, w ramach wpływowych instytucji sztuki nowoczesnej i spektakli architektury tysiąclecia. Nowoczesność bez projektu krytykuje i łączy historyczne prądy awangardowe, gdy są one instytucjonalnie wyrażane lub przechwytywane, i analizuje przebudowę nowojorskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, zniknięte utopie Minoru Yamasakiego, "anarchitekturę" Lebbeusa Woodsa, najnowsze prace Rema Koolhaasa, deliryczne wydarzenia w Dubaju i nieoczekiwany wkład w debatę architektoniczną nieżyjącego już Hugo Chaveza.

Książka ta wnosi ważny wkład w definiowanie i ocenę alternatywnej koncepcji "współczesności" ..... Naukowcy i studenci modernizmu, historii muzeów i ogólnie nowoczesnej architektury uznają Nowoczesność bez projektu za bardzo istotną i stymulującą. (Bart Verschaffel, profesor architektury na Uniwersytecie w Gandawie)

Ta prowokacyjna i interesująca książka dowodzi, że celebrujący dyskurs "współczesności" nie jest tak niewinny, jak się wydaje, ale jest nastawiony na anulowanie lub zanegowanie nieprzyjaznego kapitałowi sceptycyzmu modernizmu i postmodernizmu. Badanie to wnosi znaczący wkład w dziedzinę tego, co można nazwać krytycznymi studiami kulturowymi, szczególnie w odniesieniu do rozumienia sztuki i architektury, ponieważ są one mobilizowane w pierwszej części XXI wieku. (Profesor Ian Buchanan, dyrektor Instytutu Badań nad Transformacją Społeczną, Uniwersytet w Wollongong)