Modern Enlightenment and the Rule of Reason
Eseje zawarte w tym tomie stawiają pytanie, które powszechne użycie zaciemniło: czy „Oświecenie” było naprawdę oświecone czy oświecające? Badania naukowe czasami unikały odpowiedzi na to pytanie, ograniczając się do historycznych szczegółów XVIII-wiecznej Europy. Jednak najbardziej widoczni zwolennicy Oświecenia, „filozofowie”, upierali się, że ich projekt powstał sto lat wcześniej, w pismach pierwszych samozwańczych współczesnych „filozofów”.
Niniejszy tom poszukuje filozoficznej jasności oświecenia nowoczesności, zaczynając od Bacona, Kartezjusza i Hobbesa. Rozważania na temat Pascala, Spinozy, Leibniza, Hume'a, Rousseau, Lessinga i Kanta - wszystkich filozoficznych krytyków lub reformatorów Oświecenia - pogłębiają studia nad jego dziedzictwem, ukazując jego różnorodność.
Wreszcie, książka wskazuje na witalność Oświecenia poprzez nakreślenie sposobów, w jakie nadal utrzymuje ono filozoficzną władzę w tym stuleciu. Autorzy omawiają kilka tematów związanych z ambicjami oświeceniowego rozumu: sprawiedliwość, tradycja i autorytet; opanowanie natury; metafizyka i metoda naukowa; oświecony i nieoświecony „dogmatyzm”; utylitarystyczna rewizja dobra wspólnego i tego, co powszechnie prawdziwe; chrześcijaństwo i granice oświeconej teologii; „teodycea”; estetyka i retoryka polityczna; mit, historia i ludzka wolność.