Nowoczesna epika: System świata od Goethego do Garcii Marqueza

Opinie czytelników

Książka oferuje głęboki wgląd w nowoczesność i modernizm, analizując monumentalne dzieła literackie i ich związek z kapitalistycznym systemem światowym. Podkreśla transformację literatury w formę, która odzwierciedla i usprawiedliwia europejską dominację, jednocześnie zachęcając czytelników do angażowania się w głębokie przemyślenia i refleksje. Niektórzy recenzenci chwalili wciągający styl i głębię naukową książki, podczas gdy inni nie zgadzali się z tezami Morettiego.

⬤ Pełna spostrzeżeń na temat nowoczesności i modernizmu
⬤ wciągająca i trudna do odłożenia
⬤ pouczające idee
⬤ błyskotliwa proza
⬤ pouczająca i zabawna lektura
⬤ wysoce zalecana dla osób zainteresowanych głównymi dziełami literackimi.

⬤ Niektórzy recenzenci nie byli pewni, czy zgadzają się z tezą Morettiego
⬤ obawy dotyczące spójności terminu „modernizm”
⬤ niezgoda na nacisk Morettiego na kulturę nad mądrością.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Modern Epic: The World System from Goethe to Garcia Marquez

Zawartość książki:

"Weźmy Fausta, co to jest? 'Tragedią', jak twierdzi jej autor? Wielką powiastką filozoficzną? Zbiorem lirycznych spostrzeżeń? Kto może powiedzieć. A może Moby-Dick? Encyklopedia, powieść czy romans? A może nawet "osobliwa mieszanka", jak ujęła to jedna z anonimowych recenzji z 1851 roku? "To już nie jest powieść", powiedział T.S. Eliot o Ulissesie. Ale jeśli nie powieści, to czym one są? ".

Historia literatury od dawna zastanawiała się, jak klasyfikować i traktować te estetyczne pomniki. W tej bardzo oryginalnej i interdyscyplinarnej pracy Franco Moretti buduje teorię nowoczesnego eposu: rodzaj super-gatunku, który dostarczył wielu "świętych tekstów" zachodniej kultury literackiej. Przedstawia taksonomię zdolną pomieścić Fausta, Moby-Dicka, Pierścień Nibelunga, Ulissesa, Kantyczki, Pustkowie, Człowieka bez właściwości i Sto lat samotności.

Dla Morettiego znaczenie nowoczesnego eposu wykracza daleko poza sferę estetyczną: jest to forma, która reprezentuje europejską dominację nad planetą i ustanawia wokół niej solidną zgodę. Polityczne ambicje i formalna inwencja są tutaj nieustannie splecione, ponieważ reprezentacja systemu światowego stymuluje techniczne przełomy polifonii, zadumy i motywu przewodniego; strumienia świadomości, kolażu i złożoności.

Rozpoczynając od analizy Fausta Goethego i różnych historycznych ról eposu i powieści, Moretti przechodzi do dyskusji na temat Pierścienia Wagnera i socjologii modernistycznej techniki. Kończy fascynującą interpretacją "realizmu magicznego" jako formacji kompromisowej między szeregiem modernistycznych urządzeń a powrotem zainteresowania narracją i sugeruje, że entuzjastyczne przyjęcie tych tekstów przez Zachód (a w szczególności Stu lat samotności) stanowi rytualne samorozgrzeszenie za wieki kolonializmu.