Nowi Murzyni w Chicago: Nowoczesność, wielka migracja i życie w czarnych miastach

Opinie czytelników

Książka „Chicago's New Negroes” autorstwa Davariana L. Baldwina bada wpływ Wielkiej Migracji na życie czarnoskórych mieszkańców Chicago, koncentrując się na kulturze konsumpcyjnej i życiu intelektualnym. Chociaż książka jest chwalona za swoje badania i wciągającą narrację, spotyka się z krytyką za niektóre aspekty jej pisania i dokładności.

⬤ Dobra praca naukowa
⬤ dobrze napisana i wciągająca
⬤ zapewnia świeże spojrzenie na Wielką Migrację
⬤ łączy kulturę konsumpcyjną z życiem intelektualnym
⬤ zawiera głosy zwykłych ludzi
⬤ podkreśla ważne postacie i wydarzenia historyczne.

⬤ Niektóre recenzje wspominają, że jest źle napisana
⬤ krytyka stylu pisania
⬤ twierdzenia o fałszu i zniesławieniu w treści.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chicago's New Negroes: Modernity, the Great Migration, and Black Urban Life

Zawartość książki:

Gdy na początku XX wieku Chicago powiększyło się o co najmniej 250 000 nowych czarnoskórych migrantów, miasto stało się centrum kapitalizmu konsumpcyjnego, kwitnącego profesjonalnym sportem, salonami kosmetycznymi, wytwórniami filmowymi, studiami nagraniowymi i innymi czarnymi instytucjami kulturalnymi i społecznymi. Davarian Baldwin argumentuje, że ten masowy rynek konsumencki wygenerował tętniące życiem życie intelektualne i zasiał ziarna politycznego sprzeciwu wobec dehumanizujących skutków białego kapitalizmu.

Przesuwając tradycyjne granice renesansu Harlemu na nowe granice, Baldwin identyfikuje świeży model kultury miejskiej bogatej w politykę, pomysłowość i przedsiębiorczość. Baldwin bada bogate archiwum formacji kulturowych, w których szereg białych obserwatorów, czarnoskórych producentów kultury, krytyków, aktywistów, reformatorów i czarnoskórych migrujących konsumentów zbiegło się w tym, co nazywa "rynkowym życiem intelektualnym". "Tutaj myśli i życie Madam C.J.

Walker, Oscara Micheaux, Andrew "Rube" Fostera, Starszej Lucy Smith, Jacka Johnsona i Thomasa Dorseya wyłaniają się jako indywidualne ekspresje znacznie szerszego spektrum czarnych możliwości politycznych i intelektualnych. Umieszczając konsumpcyjne rozrywki obok bardziej formalnych aren kościelnych i akademickich, Baldwin sugeruje ważne nowe kierunki zarówno dla badań historycznych, jak i konstruktywnej przyszłości idei i polityki w życiu amerykańskim.