Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The New Philistines” Ahmariego krytykuje wpływ polityki tożsamości na sztukę współczesną, argumentując, że sztuka przeniosła nacisk z piękna na przekaz polityczny. Autor wyraża zdecydowane opinie przeciwko współczesnym praktykom artystycznym, twierdząc, że są one pozbawione znaczenia i wartości estetycznej. Choć książka jest chwalona za elokwencję i przekonujące przykłady, niektórzy recenzenci opisują ją bardziej jako długi esej niż tradycyjną książkę.
Zalety:⬤ Wciągająca i dobrze napisana, z mocną krytyką polityki tożsamości w sztuce.
⬤ Oferuje jasny wgląd w wpływ ideologii politycznych na świat sztuki.
⬤ Zawiera wiele przykładów wspierających argumenty autora.
⬤ Pobudza do myślenia i dyskusji na temat współczesnej sztuki i jej kierunku.
⬤ Szybka i łatwa lektura, dzięki czemu jest dostępna dla szerokiego grona odbiorców.
Wady:⬤ Wielu recenzentów uważa, że jest to bardziej długi esej niż kompleksowa książka.
⬤ Niektórzy twierdzą, że argumentom brakuje głębi i rygorystycznego wsparcia akademickiego.
⬤ Skupienie się na polityce tożsamości może być postrzegane jako zbyt wąskie lub stronnicze.
⬤ Prowokacyjny styl może zrazić tych, którzy mają przeciwne poglądy na sztukę nowoczesną.
⬤ Kilka komentarzy sugeruje, że treść wydaje się niekompletna lub napisana w pośpiechu.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The New Philistines
Zawartość książki:
Sztuka współczesna ma obsesję na punkcie polityki tożsamości. Odwiedź dowolną współczesną galerię, muzeum lub teatr, a istnieje duże prawdopodobieństwo, że oferowana sztuka będzie dotyczyła głównie rasy, płci, seksualności, władzy i przywilejów.
Poszukiwanie prawdy, wolności i świętości zostało odsunięte na bok, by zrobić miejsce dla polityki tożsamości. Tajemnica, indywidualność i piękno odeszły do lamusa na rzecz radykalnego feminizmu, rasizmu i teorii queer. Rezultatem jest ponuro przewidywalna kultura i zawężenie przestrzeni dla kreatywnego wyrażania siebie i uczciwej krytyki, czyli rzeczy, które przyciągają większość ludzi do sztuki.
Książka Sohraba Ahmariego to pełne pasji cri de coeur przeciwko temu stanowi rzeczy. The New Philistines zabiera czytelników w głąb sceny kulturalnej, gdzie wszelkiego rodzaju brzydka, nieudolna sztuka jest celebrowana tak długo, jak długo trzyma się ideologicznej linii, a chwały zachodniego kanonu są poprawiane i zniekształcane, aby pasowały do sztywnych doktryn polityki tożsamości.
Popkultura również jest atakowana: zgodność z polityką tożsamości jest miarą, według której oceniamy nasze filmy, telewizję i muzykę. Stopień upolitycznienia oznacza, że sztuka nie odgrywa już swojej historycznej funkcji, jako zwierciadło i repozytorium ludzkiego ducha - coś, co powinno zaniepokoić nie tylko miłośników sztuki, ale każdego, kto troszczy się o przyszłość liberalnej cywilizacji.
