Nowe pandemie, stara polityka: Dwieście lat wojny z chorobami i jej alternatywy

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębną analizę sposobu, w jaki rządy historycznie radziły sobie z pandemiami, podkreślając lekcje wyciągnięte (lub niewyciągnięte) z poprzednich epidemii. Krytykuje reakcje polityczne podczas pandemii i oferuje wgląd w nasze społeczne i polityczne niepowodzenia w radzeniu sobie z kryzysami zdrowia publicznego.

Wielu recenzentów chwaliło książkę za to, że jest dobrze napisana, przystępna i pouczająca, oferując dobrą perspektywę historyczną na pandemie i reakcje polityczne. Jest przystępna dla laików, prowokuje do myślenia i wywołuje ważne dyskusje na temat zdrowia publicznego i zarządzania. Kilku recenzentów uznało ją za cenne źródło do zrozumienia złożoności reakcji na pandemie, porównując je w różnych kontekstach historycznych.

Niektórzy recenzenci skrytykowali książkę za dostrzegalne uprzedzenia i skośną perspektywę, w szczególności skupienie się autora na „militarystycznym” języku w dyskursie pandemicznym i lewicowej narracji. Kilku znalazło konkretne nieścisłości naukowe, które obniżały ogólną wiarygodność. Ponadto ciężkie tematy mogą zostać uznane za zbyt ponure lub przygnębiające dla niektórych czytelników.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

New Pandemics, Old Politics: Two Hundred Years of War on Disease and Its Alternatives

Zawartość książki:

New Pandemics, Old Politics bada, w jaki sposób współczesny świat przyjął scenariusz wojenny, aby radzić sobie z zagrożeniami epidemicznymi i jak to zawiodło - wielokrotnie. Europa po raz pierwszy wypowiedziała "wojnę" cholerze w XIX wieku.

Nie udało się pokonać choroby, ale służyło to celom państwa i imperium. W 1918 r. grypa wyłoniła się z prawdziwej wojny i ogarnęła świat bez kontroli ze strony polityki czy medycyny.

Czterdzieści lat temu AIDS podważyło zaufanie nauk medycznych. AIDS wciąż jest z nami, ale nauczyliśmy się z nim żyć - głównie dzięki aktywizmowi społecznemu i polityce emancypacyjnej.

Dziś eksperci ds. zdrowia publicznego i przywódcy polityczni, którzy ich nie słuchali, zgadzają się co do jednego: musimy "walczyć" z Covid-19.

Istnieje konsensus, że powinniśmy celować w poszczególne patogeny i tłumić je - zamiast zajmować się przyczynami, dla których nasze społeczeństwa są tak wrażliwe. Argumentując, że ten konsensus jest błędny, Alex de Waal przedstawia argumenty za nowym demokratycznym zdrowiem publicznym dla antropocenu.