New Advances in High-Entropy Alloys
W ostatnich latach ludzie mieli tendencję do dostosowywania stopnia uporządkowania/nieuporządkowania w celu odkrywania nowych materiałów. Stopień uporządkowania/nieuporządkowania można zmierzyć za pomocą entropii i można go podzielić na dwie części: nieuporządkowanie topologiczne i nieuporządkowanie chemiczne.
Pierwszy odnosi się głównie do porządku w konfiguracji przestrzennej, np. stopów amorficznych, które wykazują uporządkowanie krótkiego zasięgu, ale bez uporządkowania dalekiego zasięgu, podczas gdy drugi odnosi się głównie do porządku w obłożeniu chemicznym, to znaczy, że składniki mogą się wzajemnie zastępować, a typowymi przedstawicielami są stopy o wysokiej entropii (HEA). HEA, w przeciwieństwie do tradycyjnych stopów opartych na jednym lub dwóch głównych pierwiastkach, mają jedną uderzającą cechę: niezwykle wysoką entropię mieszania.
Nie zwrócono na nie większej uwagi, dopóki w 2014 r. w czasopiśmie Progress in Materials Science nie opublikowano artykułu przeglądowego zatytułowanego "Mikrostruktura i właściwości stopów o wysokiej entropii". Liczne raporty wykazały, że charakteryzują się one pięcioma uznanymi cechami użytkowymi, a mianowicie zerwaniem kompromisu między wytrzymałością a plastycznością, tolerancją na napromieniowanie, odpornością na korozję, wysoką udarnością w szerszym zakresie temperatur i wysoką stabilnością termiczną.
Do tej pory rozwój HEA przeszedł przez trzy główne etapy: 1. Stopy jednofazowe o równej liczbie atomów w roztworze stałym; 2. Stopy wielofazowe o równej liczbie atomów w roztworze czwartorzędowym lub czwartorzędowym; 3.
Stopy o średniej entropii, włókna o wysokiej entropii, folie o wysokiej entropii, lekkie HEA itp. Obecnie pilnie potrzebne są bardziej dogłębne badania nad stopami o wysokiej entropii.
