Nowe kino queer: wersja reżyserska

Opinie czytelników

Książka B. Ruby Rich jest chwalona za pouczającą i pouczającą eksplorację kina queer, w szczególności skupiając się na jego ewolucji i kontekście społeczno-politycznym. Chociaż jest to świetne źródło informacji dla entuzjastów kina i studentów, niektórzy czytelnicy uznają ją za wymagającą i akademicką, co może nie być zgodne z ich oczekiwaniami.

⬤ Wyczerpujące źródło informacji na temat kina queer
⬤ angażujący i sugestywny tekst
⬤ zawiera ważny kontekst społeczno-polityczny
⬤ dostępny dla zwykłych czytelników
⬤ unikalna perspektywa autorki
⬤ poprawia zrozumienie historii filmu.

⬤ Nie jest to łatwa lektura, dla niektórych może być zbyt akademicka
⬤ nie obejmuje wszystkich ulubionych filmów oczekiwanych przez niektórych czytelników
⬤ wymaga wcześniejszej znajomości teorii filmu
⬤ niektórzy czytelnicy czuli się przez to mniej kompetentni.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

New Queer Cinema: The Director's Cut

Zawartość książki:

B. Ruby Rich określiła zupełnie nowy gatunek, New Queer Cinema (NQC), w swoim przełomowym artykule w Village Voice w 1992 roku.

Ten ruch w filmie i wideo był intensywnie polityczny i estetycznie innowacyjny, możliwy dzięki debiutowi kamery i początkowo napędzany oburzeniem z powodu niekontrolowanego rozprzestrzeniania się AIDS. Gatunek ten objął całe pokolenie queerowych artystów, filmowców i aktywistów. Jako krytyczka, kuratorka, dziennikarka i badaczka, Rich była nierozerwalnie związana z New Queer Cinema od samego początku.

Niniejszy tom prezentuje jej nowe przemyślenia na ten temat, a także gromadzi najlepsze jej teksty na temat NQC. W esejach i artykułach skierowanych do szerokiego grona odbiorców, od czytelników czasopism akademickich po popularne czasopisma i tygodniki, śledzi ten ruch filmowy od jego początków w połowie lat 80.

aż do chwili obecnej. Przedstawia swoje spostrzeżenia na temat pionierów NQC, takich jak Derek Jarman i Isaac Julien, a także bada tak znane filmy, jak Go Fish, Brokeback Mountain, Itty Bitty Titty Committee i Milk.

Oprócz odkrywania mniej znanych filmów i międzynarodowych kin (w tym latynoamerykańskich i francuskich filmów i wideo), dokumentuje nowsze wcielenia NQC na ekranie, w sieci i w galeriach sztuki.