Nowatorstwo i artyzm w filmie Blasco Ibeza La tierra de todos (1922)

Oryginalny tytuł:

Novelty and Artistry in Blasco Ibez's Cinematic La tierra de todos (1922)

Zawartość książki:

W La tierra de todos (1922) Blasco Ibez przełamuje schematy pod względem tematów i motywów, postaci, techniki narracji i struktury, bardzo często w sposób, który wskazuje, że tworzył nowy typ powieści, "novela cinematogrfica", z myślą o Hollywood. Jednak pomimo znaczącego wpływu filmu na jego powieść, która obejmuje na przykład panoramiczne widoki, śledzenie ujęć i sceny symultaniczne, Blasco nie był jeszcze gotowy zrezygnować z takich elementów niechętnych filmowi, jak retrospekcje czy szczegółowe opisy.

W tej powieści Blasco wykorzystuje liczne strategie narracyjne, od najbardziej obiektywnych panoramicznych widoków po najbardziej subiektywne fragmenty, w których pojawiają się natrętne opinie autora i okazjonalne obraźliwe krytyki, zwłaszcza paryskiego społeczeństwa w rozdziałach I-IV, gdzie króluje hipokryzja i niewierność, oraz XIX-XX, z przedstawieniem prostytucji.

Narracja koncentruje się na dwóch głównych wątkach: rywalizacji głównych członków ekipy budującej wał i kanał o uwagę femme fatale Eleny Torrebianca, która kończy się śmiertelnym pojedynkiem Francuza Rogera de Canteraca i Włocha Enrico Pirovaniego, dwóch członków zespołu kierującego projektem, oraz rywalizacji o amerykańskiego inżyniera Ricardo Watsona z udziałem Celindy Rojas i Eleny, która skutkuje porwaniem tej pierwszej i późniejszą akcją ratunkową, kierowaną przez samego Watsona.

Dbałość Blasco o strukturę najlepiej ilustruje fakt, że w późniejszych rozdziałach powraca on do pojawiających się wcześniej motywów i wątków narracyjnych, często je domykając, dzięki czemu powieść zyskuje poczucie zakończenia.

Chociaż La tierra de todos nie jest jednym z arcydzieł Blasco Ibeza, zasługuje na większą uwagę krytyków, ponieważ pokazuje jego ciągłą ewolucję jako pisarza, ponieważ łączy jego pasję do filmu z formą sztuki, z której zasłynął na całym świecie, powieścią.