Nowa rewolucja psychodeliczna: Geneza ery wizjonerów

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z których wiele chwaliło jej głębię, wciągający styl pisania i znaczenie dla obecnego dyskursu na temat psychodelików. Krytycy wskazywali jednak na takie kwestie, jak brak skupienia się na badaniach naukowych, nadmierna autopromocja autora i niektóre spekulatywne teorie, które mogą umniejszać jej wiarygodności.

Wciągający i piękny tekst, bogaty w koncepcje dotyczące psychodelików, duchowości i osobistych doświadczeń. Wielu czytelników uznało ją za edukacyjną i pouczającą, a niektórzy sugerowali, że mogłaby służyć jako podręcznik. Szczególnie doceniono w książce eksplorację sztuki wizjonerskiej i współczesnej kultury psychodelicznej.

Krytycy zauważyli brak naukowego dyskursu i nadmierny nacisk na osobiste doświadczenia autora, a niektórzy stwierdzili, że jest to samolubna narracja. Dodatkowo, część tekstu została opisana jako nieuporządkowana lub pozbawiona głębi, a kilku czytelników uznało niektóre twierdzenia za wątpliwe lub przesadzone.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The New Psychedelic Revolution: The Genesis of the Visionary Age

Zawartość książki:

Odważna eksploracja współczesnej kultury psychodelicznej, jej historii i przyszłości.

- Bada 3 współczesnych architektów kultury psychodelicznej: chemika Alexandra "Sashę" Shulgina, mykologa-filozofa Terence'a McKennę i wizjonerskiego artystę Alexa Greya.

- Bada wykorzystanie mikrodawkowania w sportach ekstremalnych, doświadczenie festiwalu psy-trance oraz związek między ego, enteogenami i toksycznością.

- Przedstawia "Historię sztuki wizjonerskiej", od jej korzeni w prehistorii, przez Ernsta Fuchsa i Wiedeńską Szkołę Fantastyki, po współczesną sztukę psychodeliczną.

Po śmierci Jerry'ego Garcii, Timothy'ego Leary'ego i Kena Keseya wydawało się, że psychodeliczna rewolucja lat 60. została ostatecznie stłumiona. Działo się jednak coś zupełnie przeciwnego, co było widoczne w popularności festiwali transformacyjnych, takich jak Burning Man i BOOM, medialnym rozgłosie na temat zażywania ayahuaski oraz rosnącej liczbie celebrytów i miliarderów z Doliny Krzemowej chętnie przyznających się do korzyści płynących z osobistego zażywania enteogenów. Wraz z powrotem badań uniwersyteckich, odrodzeniem filozofii psychodelicznej i rosnącą popularnością sztuki wizjonerskiej, zmiany te oznaczają powszechną psychodeliczną rewolucję kulturową, znacznie bardziej zintegrowaną z głównym nurtem niż powstanie kontrkultury w latach sześćdziesiątych.

Przemawiając z czoła tej nowej rewolucji, James Oroc bada kulturę psychodeliczną XXI wieku poprzez trzech jej głównych architektów po 1960 roku: chemika Alexandra "Sashę" Shulgina, mykologa-filozofa Terence'a McKennę i wizjonerskiego artystę Alexa Greya. Badając dogłębnie ich pracę, analizuje również prace badacza DMT Ricka Strassmana, założyciela MAPS Ricka Doblina, badacza świadomości Stanislava Grofa, autora Daniela Pinchbecka i nowych artystów wizjonerów, takich jak Amanda Sage i Android Jones. Bada wykorzystanie mikrodawkowania w sportach ekstremalnych, przekształcone rozumienie duchowości, które wynika z doświadczenia festiwalu psy-trance, oraz związek między ego, enteogenami i toksycznością. Przedstawia "Historię sztuki wizjonerskiej" od jej korzeni w prehistorii i starożytności, przez Ernsta Fuchsa i Wiedeńską Szkołę Fantastyki, po współczesną sztukę psychodeliczną i jej znaczenie dla kultury wizjonerskiej.

Badając praktyczną rolę enteogenów w naszym samolubnym i szybkim współczesnym świecie, autor wyjaśnia, w jaki sposób psychodeliki są potężnymi narzędziami do badania Ego i Cienia oraz wywoływania doświadczeń transpersonalnych. Opierając się na antropologicznych dowodach na rolę enteogenów roślinnych w rozwoju ludzkiej kultury, proponuje, że nasza trwająca rewolucja psychodeliczna jest początkiem nowej Ery Wizji.