Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Kishore Mahbubaniego „The New Asian Hemisphere” omawia wzrost znaczenia Azji i jego implikacje dla globalnej dynamiki władzy, argumentując, że zmiana ta jest w dużej mierze pozytywna i przypomina sukces Zachodu poprzez przyjęcie kluczowych zasad. Chociaż książka przedstawia wnikliwe obserwacje na temat modernizacji Azji i krytykuje politykę Zachodu, jest również krytykowana za postrzeganą stronniczość, brak głębi w podejmowaniu azjatyckich wyzwań oraz uproszczone założenia dotyczące demokracji i rządów.
Zalety:Książka jest chwalona za wciągający styl pisania, przejrzystość i prowokujący do myślenia charakter treści. Mahbubani oferuje cenne spostrzeżenia na temat zmieniającego się globalnego krajobrazu, podkreślając znaczenie uznania azjatyckiego postępu i potrzeby reform w zachodnich instytucjach. Wielu recenzentów uznało idee dotyczące ascendencji Azji za przekonujące, a analizę zachodnich błędów za pouczającą.
Wady:Krytycy wskazują na kilka słabości, w tym brak krytycznej analizy niedociągnięć rządów azjatyckich, nadmierne uproszczenie złożonych kwestii oraz stronniczą perspektywę, która pomniejsza ważne konteksty historyczne. Niektórzy twierdzą, że propozycja globalnego przyjęcia demokracji w stylu zachodnim jest naiwna i pomija unikalne uwarunkowania społeczno-polityczne krajów azjatyckich. Ponadto książka jest postrzegana jako pozbawiona rygoru metodologicznego i czasami ulegająca optymistycznemu obrazowi, który ignoruje trudniejsze realia.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The New Asian Hemisphere: The Irresistible Shift of Global Power to the East
Zawartość książki:
Przez dwa stulecia Azjaci byli obserwatorami w historii świata, reagując bezbronnie na przypływ zachodniego handlu, myśli i władzy.
Ta era dobiegła końca. Azja powraca na centralną scenę, którą zajmowała przez osiemnaście wieków przed powstaniem Zachodu.
Do 2050 r. trzy z największych gospodarek świata będą azjatyckie: Chiny, Indie i Japonia. W książce The New Asian Hemisphere Kishore Mahbubani argumentuje, że zachodnie umysły muszą wyjść poza swoją "strefę komfortu" i przygotować nowe mapy mentalne, aby zrozumieć wzrost znaczenia Azji.
Zachód musi z wdziękiem podzielić się władzą z Azją, rezygnując z automatycznej dominacji w globalnych instytucjach, od MFW po Bank Światowy, od G7 po Radę Bezpieczeństwa ONZ. Tylko wtedy nowe azjatyckie potęgi odwzajemnią się, stając się odpowiedzialnymi interesariuszami stabilnego porządku światowego.
