Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The New Cultural History” to zbiór esejów opracowanych przez Lynn Hunt, które badają historię kultury z różnych perspektyw i interpretacji różnych historyków. Jest postrzegana jako ważne źródło zrozumienia historii kultury, choć jej dostępność i jakość pisania były krytykowane.
Zalety:Książka została dobrze przyjęta przez osoby zainteresowane historią kultury i oferuje szereg perspektyw szanowanych historyków. Jest chwalona za skuteczne wprowadzanie koncepcji historii kultury poprzez różnorodne przykłady.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tekst jest słabo sformułowany, a eseje zakładają wcześniejszą wiedzę, co sprawia, że jest trudny do zrozumienia dla osób, które nie są jeszcze zaznajomione z tematem.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The New Cultural History: Volume 6
Zawartość książki:
W naukach humanistycznych i społecznych granice dyscyplinarne zostały zakwestionowane, ponieważ naukowcy uznali swoje wspólne zainteresowania zjawiskami kulturowymi, od rytuałów i ceremonii po teksty i dyskurs. Krytycy literaccy, na przykład, zwrócili się do historii, aby pogłębić swoje pojęcie produktów kulturowych; niektórzy z nich czytają teraz dokumenty historyczne w taki sam sposób, w jaki wcześniej czytali "wielkie" teksty.
Antropolodzy zwrócili się ku historii własnej dyscypliny, aby lepiej zrozumieć sposoby, w jakie konstruowany był autorytet dyscyplinarny. Gdy historycy zaczęli uczestniczyć w tym fermencie, odeszli od wcześniejszego skupienia się na społecznych teoretycznych modelach rozwoju historycznego w kierunku koncepcji zaczerpniętych z antropologii kulturowej i krytyki literackiej. Wiele z najbardziej ekscytujących prac w dziedzinie historii zostało ostatnio powiązanych z tym szeroko zakrojonym wysiłkiem napisania historii, która jest zasadniczo historią kultury.
Prezentowane tu eseje stanowią wprowadzenie do tego ruchu w ramach dyscypliny historii. Eseje w części pierwszej śledzą wpływ ważnych modeli nowej historii kulturowej, począwszy od przełomowych prac francuskiego krytyka kultury Michela Foucaulta i amerykańskiego antropologa Clifforda Geertza, po pomysłowe wysiłki takich współczesnych historyków, jak Natalie Davis i E.P.
Thompson, a także bardziej kontrowersyjne teorie Haydena White'a i Dominicka LaCapry. Eseje w części drugiej są przykładem najbardziej ambitnej i owocnej nowej pracy historyków w tym gatunku, z tematami tak różnorodnymi, jak parady w XIX-wiecznej Ameryce, XVI-wieczne teksty hiszpańskie, angielskie piśmiennictwo medyczne i praktyki wizualne implikowane we włoskich freskach renesansowych.
Pod tą różnorodnością można jednak dostrzec podobieństwa nowej historii kultury, która nabiera kształtu. Studenci, nauczyciele i czytelnicy zainteresowani przyszłością historii uznają te eseje za stymulujące i prowokujące.
