A New Architecture for Functional Grammar
Niniejszy tom, który stanowi znaczny postęp w stosunku do ostatecznego stwierdzenia teorii Simona Dika (1997), kładzie podwaliny pod przyszłą ewolucję FG w kierunku funkcjonalnej gramatyki dyskursu. Podejmuje on podwójne wyzwanie określenia interfejsu między dyskursem a gramatyką oraz wyszczególnienia reguł wyrażania, które łączą reprezentację semantyczną z formą morfosyntaktyczną.
Rozdział otwierający, autorstwa Keesa Hengevelda, przedstawia w formie programowej nową architekturę dla FG, która zarówno zachowuje to, co najlepsze w tradycyjnym modelu, jak i oferuje miejsce dla wielu najnowszych spostrzeżeń. Pozostałe rozdziały poświęcone są udoskonalaniu i rozwijaniu programu ustanowionego przez Hengevelda, wprowadzając dane z różnych języków, a także teoretyczne spostrzeżenia inspirowane sąsiednimi ramami. Na szczególną uwagę zasługuje opis Matthew Ansteya dotyczący tego, w jaki sposób obecne propozycje wynikają z historii FG oraz różne rozdziały, w których model jest znacznie bliższy opisowi produkcji językowej w czasie rzeczywistym, w szczególności obejmujący pierwszy w historii szczegółowy opis działania reguł ekspresji, autorstwa Dika Bakkera i Anny Siewierskiej.
Ostatni rozdział, również autorstwa Hengevelda, łączy ustalenia z różnych rozdziałów, kończąc się opracowanym modelem, który reprezentuje najbardziej wyrafinowane stwierdzenie gramatyki funkcjonalnej, jakie jest obecnie dostępne. W ten sposób tom przedstawia spójny opis FG jako teorii, która łączy formalną jednoznaczność z szerokim opisem funkcji językowych.