Now We're Getting Somewhere: Wiersze

Opinie czytelników

Książka „Buddha After Hours In A Bar” autorstwa Kim Addonizio zebrała mieszane recenzje od czytelników, którzy chwalili jej żywą poezję i wyjątkowy głos, podczas gdy niektórzy czytelnicy początkowo uznali ją za trudną do zaangażowania. Książka porusza tematy miłości, straty i głębokich przeżyć emocjonalnych, a wszystko to podane jest z mieszanką humoru, mroku i surowej szczerości. Ogólnie rzecz biorąc, jest to mistrzowska kolekcja, która jest zarówno niezapomniana, jak i warta delektowania się.

⬤ Pięknie napisana i wciągająca poezja z żywymi obrazami
⬤ # Mieszanka humoru i głębi, uchwycenie złożonych emocji
⬤ # Mistrzowskie użycie języka i technik poetyckich
⬤ # Przekonujący głos, który rezonuje z czytelnikami
⬤ # Mrocznie humorystyczny i prowokujący do myślenia
⬤ # # Silne uznanie dla tematów miłości i straty.

⬤ Niektórym czytelnikom trudno było na początku nawiązać z nią kontakt
⬤ # # Okazjonalne wahania między ironią a melodramatem
⬤ # # Nadużywanie niektórych nietypowych słów
⬤ # # Nie każda metafora trafia skutecznie
⬤ # # Ton może czasami wydawać się konfrontacyjny lub cyniczny.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Now We're Getting Somewhere: Poems

Zawartość książki:

Ostry i lekceważący ósmy tomik Kima Addonizio, Now We're Getting Somewhere, jest niezbędnym towarzyszem praktykowania fińskiej sztuki kalsariknnit - picia w domu, samotnie w bieliźnie, bez zamiaru wychodzenia z domu. Nasycony charakterystyczną dla poety precyzją i pasją, zbiór wytycza niebezpieczny kurs przez ból serca, zmiany klimatyczne, pracę dentystyczną, Outlander, semiotykę i wiele innych.

Walcząc z egzystencjalnym mrokiem z nikczemną, uwodzicielską energią, Addonizio bada pożądanie, stratę i szaleństwo współczesnego życia. Odwołuje się do Walta Whitmana i Johna Keatsa, przywołuje Dorothy Parker i odnajduje siostrzeństwo z Virginią Woolf.

Czasami konfesyjne, czasami filozoficzne, wiersze te przeplatają się od spustoszenia do żartobliwości i zgiełku z hałaśliwymi obrazami: owad na wysokich obcasach, wilk na niewygodnej imprezie, świecąca i poważna gitara. Poetka, której "głos unosi się ze strony, żywy i gryzący" (Sky Sanchez, San Francisco Book Review), Addonizio przypomina czytelnikowi, że jeśli nic nie myślisz i / nikt nie może / słuchać, kocham cię, nadchodzi radość.