Normative Intermittency: A Sociology of Failing Social Structuration
Książka ta odnosi się do różnorodnych kryzysów obecnych społeczeństw i rozumie je jako niepowodzenie normatywnej struktury społecznej. Jako przykład tego rozwoju analizuje upadek modeli państwa opiekuńczego i odpowiadający mu kompromis społeczny.
Ocenia je jednak jako symptom szerszego złego stanu normatywnych porządków w złożonych społeczeństwach. Pojawia się zatem pytanie, w jaki sposób nauki społeczne mogą badać trwającą transformację społeczną. Książka określa to zjawisko jako "nieciągłość normatywną", aby uchwycić jego płynną przemianę społecznej strukturyzacji i destrukcji, i rozwija swoją analizę w trzech krokach: najpierw rysuje teoretycznie odzwierciedlone symptomy jego występowania; następnie ustala socjologiczną diagnozę niezbędną do zrozumienia jego rozwoju, a na koniec ocenia jego polityczne skutki.
Pod względem metodologicznym książka opowiada się za całkowitą zmianą ram analitycznych socjologii w celu zmierzenia przerywanego rytmu trwającej transformacji społecznej. W ten sposób rozwija innowacyjne odczytanie klasycznej teorii socjologicznej poza szeregiem nierefleksyjnych założeń aksjomatycznych obecnego nurtu socjologicznego.
Dzięki ocenie politycznych skutków upadającej strukturyzacji społecznej książka przechodzi do dyskusji na temat rozwoju możliwych ścieżek emancypacji w formie "transformacyjnych działań społecznych"; refleksyjnie odpowiada to na wyniki socjologicznej diagnozy kryzysu normatywnych porządków społecznych. Główne analizy zawarte w książce analizują szereg zjawisk empirycznych, które ustanawiają normatywną nieciągłość w obecnych społeczeństwach i odnoszą się do głównych debat, które toczą się na powiązane tematy w najnowocześniejszej teorii socjologicznej i politycznej.
