Normańskie rządy w Normandii, 911-1144

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 11 głosach.

Oryginalny tytuł:

Norman Rule in Normandy, 911-1144

Zawartość książki:

Książka ta stanowi kompleksową rewizję i analizę Normandii, jej władców i rządów między tradycyjną datą założenia księstwa, 911 r., a zakończeniem podboju prowadzonego przez hrabiego Geoffreya V z Andegawenów, 1144. Analizuje, w jaki sposób normańscy książęta byli w stanie ustanowić, a następnie utrzymać się w swoim księstwie, zapewniając nową narrację historyczną w tym procesie. Analizuje również różne narzędzia, których używali do promowania i egzekwowania swojej władzy, od rekrutacji armii po wykorzystanie symboliki i emocji na dworze. W szczególności stara się również pogodzić z praktycznymi aspektami władzy książęcej i ujawnia, że była ona kształtowana i promowana zarówno oddolnie, jak i odgórnie. Około 911 r. wikiński poszukiwacz przygód Rollo otrzymał od frankijskiego króla Karola Prostego miasto Rouen i otaczającą je dzielnicę. Kolejne dwa nadania terytorium miały miejsce w 924 i 933 roku. Podczas gdy frankijscy królowie mogli przyznać te ziemie Rollo i jego synowi, Williamowi Longswordowi, ci dwaj normańscy książęta i ich następcy musieli walczyć i negocjować z rywalizującymi lordami, wrogimi sąsiadami, królami i papieżami, aby ustanowić i utrzymać swoją władzę nad nimi.

Książka ta bada geograficzny i polityczny rozwój tego, co miało stać się księstwem Normandii, oraz relacje między książętami a rywalami o ich ziemie i wierność poddanych. Przygląda się także machinie administracyjnej, którą książęta zbudowali, aby wspierać swój reżim, od poborców myta i wikariuszy (urzędnika podobnego do angielskiego szeryfa) po polityczny teatr ich sądów i budynków, w których były one wystawiane. W sercu tego ćwiczenia znajdują się narracje, które rzekomo mówią nam o tym, co robili książęta, oraz zachowany korpus książęcych dyplomów. Żadnego z nich nie można brać za dobrą monetę, a oba mówią nam tyle samo o obawach i krytyce poddanych książąt, co o sile książęcego autorytetu. Dyplomy, w szczególności, ponieważ większość z nich nie została napisana przez skrybów związanych z domami książąt, ale raczej przez ich beneficjentów, mogą być wykorzystane do odzyskania czegoś o tym, jak poddani książąt postrzegali swoich władców, a także czegoś o tym, czego chcieli lub potrzebowali od nich. Władza książęca była wynikiem dialogu, a niniejszy tom umożliwia wypowiedzenie się obu stronom.

Mark Hagger jest wykładowcą historii średniowiecza na Uniwersytecie w Bangor.