Normalna dziewczyna

Opinie czytelników

Recenzje książki „Normal Girl” autorstwa Molly Jong-Fast są spolaryzowane, z namiętnymi opiniami zarówno za, jak i przeciw książce. Wielu czytelników doceniło żywy portret uzależnienia i emocjonalną głębię, którą przekazuje, podczas gdy inni uznali postacie za płytkie, a historię za pozbawioną treści.

⬤ Żywy i emocjonalny portret uzależnienia i kultury narkotykowej.
⬤ Wciągający styl pisania, który przyciąga czytelników.
⬤ Relatywny dla tych, którzy doświadczyli podobnych zmagań z uzależnieniem.
⬤ Wciągające sceny, które oddają wzloty i upadki życia bohaterów.
⬤ Oferuje spojrzenie na ciemną stronę bogactwa i życia towarzyskiego.

⬤ Bohaterowie często postrzegani jako płytcy, zepsuci i niesympatyczni.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że fabule brakuje głębi i spójności.
⬤ Krytyka, że książka sprawia wrażenie cienko zakamuflowanej autobiografii pozbawionej prawdziwych umiejętności.
⬤ Mieszane opinie na temat autentyczności przedstawionych doświadczeń związanych z narkotykami.
⬤ Niektórzy recenzenci sugerowali, że książka wypada słabo w porównaniu z podobnymi dziełami innych autorów.

(na podstawie 50 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Normal Girl

Zawartość książki:

"Randa, co się z tobą dzieje? ".

"Nic. To znaczy, jestem szaloną kokainistką z apetytem na heroinę, ale poza tym jestem po prostu miłą Żydówką z Upper East Side z butami od Prady. Jak coś mogłoby być nie tak? ".

Molly Jong-Fast Normal Girl jest uderzająca - i tak zabawna, jak prawdziwa. Zainspirowana jej własnymi doświadczeniami dorastania w dekadenckim, szybkim świecie nowojorskiej socjety, debiutancka powieść Jong-Fast to przezabawny, twardy spacer po aksamitnym sznurze.

W wieku zaledwie dziewiętnastu lat Miranda Woke wydaje się mieć wszystko. Jej rodzice są znanymi społecznikami, już szesnaście razy pisano o niej na Page Six, jest na wszystkich właściwych listach zaproszeń, a narkotyków i alkoholu nigdy nie brakuje. Ale chociaż jej wizerunek krzyczy "It girl", wolałaby być normalną dziewczyną, a lista A jest jeszcze bardziej niewygodna niż jej buty Manolo Blahnika. W rzeczywistości stała się "żywym ucieleśnieniem niezręcznej fazy" z "większą liczbą problemów niż Harper's Bazaar". Ani Xanax, ani kasety Deepaka Chopry nie pomagają. A teraz, gdy jej impreza dla ćpunów zdemolowała dom rodziców, musi zlikwidować swój fundusz powierniczy, aby zapłacić dekoratorowi mamy za szybką naprawę. Ale najgorsze jest to, że Miranda myśli, że właśnie zamordowała własnego chłopaka.

W zbyt efektownym świecie, w którym telefon komórkowy zawsze dzwoni, Miranda nie widzi innej ucieczki niż spirala kokainy, valium i heroiny. Potrzeba przyjaciół, którzy zaoferują coś więcej niż pocałunki, aby zmusić Mirandę do spojrzenia w lustro i uzyskania pomocy.