Nogi morskie

Opinie czytelników

Książka „Sea Legs” autorstwa kontradmirała Paula T. Gillcrista to trzecia część trylogii o lotnictwie morskim, chwalona przez czytelników za wciągającą fabułę, humor i osobiste anegdoty z kariery autora. Choć oferuje zabawne historie morskie, niektórzy czytelnicy zauważyli, że brakuje jej znacznej głębi historycznej w porównaniu z poprzednimi książkami.

Czytelnicy doceniają humor, koleżeństwo i wciągający styl pisania autora. Opisywana jest jako rozrywkowa lektura z osobistymi historiami i wglądem w życie lotnika marynarki wojennej. Fani lotnictwa morskiego uważają, że jest to wciągająca i łatwa lektura.

Niektórzy krytycy wspominają, że książka wkracza w zabawne morskie historie, które mogą odciągać uwagę od treści historycznych. Sugeruje się, że historycy mogą nie uznać jej za tak wartościową jak poprzednie książki z serii.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sea Legs

Zawartość książki:

Sea Legs to zbiór winiet lotnictwa morskiego obejmujących trzydziestotrzyletnią karierę autora w marynarce wojennej, począwszy od Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, eskadry floty szkoleniowej marynarki wojennej i obowiązków pilota testowego, gdy awansował do stopnia kontradmirała.

Historie obejmują jego wczesne doświadczenie w eskadrze floty jako pilota „samorodka” na USS Oriskany, jego wybór na pilota testowego Marynarki Wojennej (w tym relację z jego pierwszego wyrzucenia z wymykającego się spod kontroli samolotu testowego), jego doświadczenie we flocie w eskadrze myśliwców opartej na USS Lexington podczas kubańskiego kryzysu rakietowego, a później na USS Shangri La na Morzu Śródziemnym. Po tej trasie nastąpiły trzy rejsy w Zatoce Tonkińskiej na USS Ticonderoga (podczas których katapultował się po raz drugi), USS Hancock i USS Bonhomme Richard, podczas których odbył 167 misji bojowych nad Wietnamem, za które otrzymał siedemnaście odznaczeń bojowych.

Winiety śledzą również jego służbę w Pentagonie i personelu CinCLantFleet, w tym jego pobyt jako głównego pilota w filmie „Tora, Tora, Tora” lecącego z USS Yorktown. Wiele z tych winiet jest humorystycznych, kilka tragicznych, ale wszystkie są ekscytujące i dają czytelnikowi dobre wyobrażenie o tym, czym było lotnictwo lotniskowców USA w drugiej połowie XX wieku.