Nocna łódź do Nowego Jorku: Parowce na rzece Connecticut, 1815-1931

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Night Boat to New York: Steamboats on the Connecticut, 1815-1931

Zawartość książki:

Nocna łódź do Nowego Jorku: Steamboats on the Connecticut, 1824-1931, to portret znikniętych dni parowców - kiedy procesja okazałych bocznokołowców kursowała między Hartford a Nowym Jorkiem, cumując w Peck's Slip na East River w cieniu Mostu Brooklińskiego. W pewnym momencie Hartford mogło pochwalić się dwoma tysiącami przypłynięć i odpłynięć parowców w ciągu roku.

W sumie w tych latach na rzece Connecticut pływało około trzydziestu pięciu dużych parowców, głównie na trasie Hartford - Nowy Jork. Te pływające po Long Island Sound parowce, w przeciwieństwie do bulwiastych, weselnych stateczków z zachodnich wód, były długimi, smukłymi jednostkami, z ostrymi dziobami tnącymi zgrabną falę podczas rejsu. Wyruszając każdego popołudnia z nabrzeża State Street lub Talcott Street w Hartford, „nocne łodzie” docierały do Nowego Jorku o świcie, inaugurując schemat dojazdów do pracy w mieście, który trwa do dziś.

Żegluga parowa nie tylko przewoziła ludzi i towary - broń palną Colta i pianina Essexa - w dół rzeki do Nowego Jorku w celu eksportu na rynki światowe, ale także pomogła amerykańskiej śródlądowej „kulturze spa” przeszczepić się na wybrzeże, czyniąc żeglugę parową nie tylko wygodnym transportem, ale także zjawiskiem społecznym odnotowanym przez takich pisarzy jak Charles Dickens i Mark Twain. Nic dziwnego, że jesienią 1931 roku tłumy zapłakały, gdy ostatnie parowce, przestarzałe dzięki samochodom, odpłynęły z portu i skierowały się w dół rzeki - nigdy nie wracając.