Ocena:
Książka przedstawia dobrze napisaną i wciągającą biografię Berthy Mulvihill Noon, ocalałej z katastrofy Titanica trzeciej klasy, opowiadając historię jej życia przez pryzmat jej wnuków. Łączy w sobie osobiste anegdoty, historię rodziny i kontekst historyczny otaczający katastrofę Titanica, wraz z wcześniej niepublikowanymi fotografiami.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja
⬤ osobiste i rodzinne podejście
⬤ zawiera wcześniej niepublikowane zdjęcia
⬤ wysokiej jakości druk
⬤ przystępny i łatwy w czytaniu
⬤ istotny wgląd w doświadczenia pasażerów trzeciej klasy i życie imigrantów.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się na osobistej narracji za mniej atrakcyjne, jeśli szukają szerszej analizy historycznej katastrofy Titanica.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
A Night She'd Remember: My Grandmother's Experience on the Titanic
Jest to prawdziwa historia o przeżyciach babci autora na pokładzie RMS Titanic, który uderzył w górę lodową i zatonął w 1912 roku. Opowiada historię rodziny Berthy Mulvihill Noon, jej gwiezdnej podróży i cudownej ucieczki do szalupy ratunkowej nr 15. Epilog przytacza triumfy i tragedie jej życia w Providence, Rhode Island, jako ocalałej z zatonięcia statku.
Bertha była w drodze powrotnej do Stanów Zjednoczonych po odwiedzeniu rodziny w rodzinnej Irlandii. Historia jest udokumentowana na podstawie tradycji ustnej, wywiadów z nią przeprowadzonych przez gazetę w rodzinnym mieście oraz starannie zbadanych artykułów o niej i samym statku.
Ona i jej amerykański narzeczony pobrali się w Providence cztery miesiące po tragedii. W książce znajduje się obszerna galeria zdjęć rodziny z Irlandii, a także jej męża, dzieci, wnuków, prawnuków i praprawnuków w Ameryce. Mark Petteruti, brat autorki, zredagował tekst, dostarczył liczne zdjęcia i uzupełnił historię o istotne szczegóły.
Bertha była jedną z czterech osób z Rhode Island, które przeżyły katastrofę statku RMS Titanic. Dwoje z nich było pasażerami pierwszej klasy, w tym Madeleine Astor, 18-letnia żona ofiary Titanica, Johna Jacoba Astora IV, który był wówczas najbogatszym człowiekiem w Ameryce. Astorowie mieszkali latem w Newport.
Doświadczenia Berthy na statku zostały wcześniej udokumentowane przez historyków Titanica i poprzez trzy wywiady z reporterami z Providence Journal od 1912 do 1958 roku, rok przed jej śmiercią.
Ta dzielna ocalała miała pięcioro dzieci, z których jedno straciła w tragicznym wypadku przed domem rodzinnym. Ostatecznie jej historia była opowieścią o wytrwałości i radzeniu sobie z traumą, której doświadczyła w nocy 14 kwietnia i we wczesnych godzinach 15 kwietnia 1912 roku.
Ta historia jest osobistą opowieścią napisaną przez wnuka, który znał ją przez ostatnie dwanaście lat jej życia. Zawiera historie opowiedziane przez dzieci Berthy i dzieli się swoimi osobistymi wspomnieniami o swojej „Nana Noon”.