No Quarter Given: Zmiana w stosowaniu bombardowań strategicznych na Pacyfiku podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

No Quarter Given: The Change in Strategic Bombing Application in the Pacific Theater During World War II

Zawartość książki:

Curatola, John M. StreszczenieEuropejscy teoretycy siły powietrznej z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku przewidywali celowe bombardowanie ludności cywilnej w celu wpłynięcia na wojenne zdolności produkcyjne i morale narodu wroga.

Amerykańscy zwolennicy siły powietrznej byli jednak bardziej rygorystyczni w swoim podejściu do wykorzystania samolotów. Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych opracował ideę precyzyjnych bombardowań jako sposobu na zniszczenie zdolności wroga do prowadzenia wojny poprzez celowanie wyłącznie w jego środki produkcji i infrastrukturę państwową, unikając jednocześnie ofiar wśród ludności cywilnej. II wojna światowa dała Siłom Powietrznym Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF) możliwość udowodnienia skuteczności tej teorii.

Jednak w miarę postępów wojny USAAF atakowały nie tylko ośrodki produkcji, ale także cele polityczne i ludność cywilną. W ten sposób bombardowania USAAF zaczęły przypominać te, które początkowo proponowali europejscy teoretycy.

Bombardowania miast i populacji na dużą skalę stały się sposobem działania USAAF na Pacyfiku. Pomimo swojej polityki i doktryny, USAAF celowo bombardowały ludność cywilną w połączeniu z japońskimi środkami produkcji.

Dlaczego nastąpiła ta zmiana? Jak to się stało, że USAAF w końcu zaczęły prowadzić masowe bombardowania obszarów zamieszkałych przez ludność cywilną, pomimo przekonania, że jest to sprzeczne z naszymi narodowymi obyczajami?