Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „No Place to Call Home” autorstwa JJ Bola została wysoko oceniona za wciągającą fabułę i głębię emocjonalną, szczególnie w przedstawieniu zmagań kongijskiej rodziny przystosowującej się do życia w Wielkiej Brytanii po ucieczce przed wojną. Czytelnicy doceniają wiarygodne postacie oraz eksplorację tożsamości i koncepcji domu. Styl pisania jest zauważalny jako poetycki, ale przystępny, wzbogacający wrażenia z czytania. Niektórzy czytelnicy wspomnieli jednak o problemach z korektą i wyrazili chęć skupienia się na innych postaciach w narracji.
Zalety:⬤ Porywająca i emocjonalna opowieść
⬤ wiarygodne postacie
⬤ pięknie napisana poetyckim językiem
⬤ porusza ważne tematy tożsamości i przynależności
⬤ silnie rezonuje z kongijskimi doświadczeniami
⬤ angażuje czytelników z różnych pokoleń.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że książka mogłaby być lepiej napisana
⬤ kilku uznało, że fabuła powinna skupić się bardziej na innych postaciach
⬤ niektórzy krytykowali, że chcieliby większego rozwoju w niektórych częściach.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
No Place To Call Home - Love, Loss, Belonging
Zawartość książki:
Jean rozpoczyna naukę w nowej szkole i z trudem próbuje się w niej odnaleźć.
Nawiązuje nieprawdopodobną przyjaźń z hałaśliwym kolegą z klasy Jamesem, który wplątuje go w szereg kłopotliwych sytuacji; bójki, kradzieże i wiele innych. W domu jego rodzice, Mami i Tata, którzy uciekli przed przemocą polityczną w Kongo pod dyktatorskim reżimem Le Marechala, aby ubiegać się o azyl jako uchodźcy - o czym Jean i jego młodsza siostra, Marie, nie mają pojęcia - naciskają na niego, aby skupił się na szkole i uporządkował swoje zachowanie.
Jean zostaje zawieszony, a Marie, która zwykle działa mu na nerwy, pomaga mu zachować tajemnicę, co zbliża ich do siebie. Gdy rodzina próbuje zintegrować się i poruszać w nowoczesnym brytyjskim społeczeństwie, a także trzymać się swoich korzeni i kultury, spotykają Tontona, sapeura, kobieciarza, kochającego alkohol, entuzjastę imprez, który, ku niechęci taty, po utracie pracy, wprowadza się do nich. Tonton wprowadza rodzinę - za pośrednictwem swojego kościoła, w którym gromadzą się barwne postacie, takie jak pastor Kaddi, Patricia i Nadege - do znajomej społeczności rodaków, dzięki czemu czują się nieco mniej samotni.
Zaczynają się osiedlać, ale rzeczywistość ich sytuacji odsłania zagrożenie dla ich przyszłości, podczas gdy strach przed niepewnością pozostaje. Z barwnymi postaciami i świetną prozą, No Place To Call Home to opowieść o przynależności, tożsamości i imigracji, o nadziei i beznadziei, o stracie - nie przez śmierć, ale przez odległość - i, co nie mniej ważne, o miłości.
