Ocena:
Książka „No Place of Grace” autorstwa T.J. Jacksona Learsa jest dobrze zbadanym i refleksyjnym komentarzem na temat wzrostu modernizmu i antymodernizmu pod koniec XIX wieku w Ameryce. Autor bada kulturowy, religijny i psychologiczny wpływ tego okresu na amerykańskie społeczeństwo, argumentując, że wiele współczesnych problemów społecznych wynika z historycznych zmian spowodowanych urbanizacją i industrializacją. Pisarstwo Learsa jest chwalone za płynność i przejrzystość, dzięki czemu złożone idee są przystępne. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że jego krytyce modernizmu brakuje równowagi i nie uznaje on w wystarczającym stopniu korzyści płynących z urbanizacji.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i refleksyjna
⬤ dobrze zbadana z dogłębnym zrozumieniem kontekstu historycznego
⬤ płynna proza, która sprawia, że złożone idee są przystępne
⬤ wnikliwa analiza wpływu urbanizacji i industrializacji
⬤ skutecznie wykorzystuje cytaty i anegdoty do zilustrowania punktów.
⬤ Potencjalnie niezrównoważona krytyka modernizmu, skupiająca się głównie na jego negatywnych aspektach
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że pozytywne zmiany wynikające z urbanizacji są niedostatecznie reprezentowane
⬤ silne negatywne poglądy Learsa na temat nowoczesnego społeczeństwa mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
No Place of Grace: Antimodernism and the Transformation of American Culture, 1880-1920
Nowe wydanie klasycznego dzieła amerykańskiej historii, które w wymowny sposób analizuje powstanie antymodernizmu na przełomie XX i XXI wieku.
Wydana po raz pierwszy w 1981 roku książka T. J.
Jacksona Learsa No Place of Grace jest przełomową pozycją w amerykanistyce i historii Ameryki, cenioną zarówno za rygorystyczne badania, jak i zręczną płynność prozy. Jako studium reakcji na wyłaniającą się kulturę korporacyjnego kapitalizmu na przełomie XX i XXI wieku, No Place of Grace przedstawia rozwój współczesnego społeczeństwa konsumpcyjnego poprzez przyjęcie antymodernizmu - wysiłek Amerykanów z klasy średniej i wyższej, aby odzyskać poczucie autentycznego doświadczenia. Zamiast jednak stanowić prawdziwy opór wobec coraz bardziej skorumpowanej biurokracji tamtych czasów, antymodernizm pomógł Amerykanom dostosować się do nowego porządku - był raczej terapeutyczny niż opozycyjny, uderzający prekursor dzisiejszej kultury samopomocy.
A jednak antymodernizm wniósł także nową dynamikę, "wymowną krawędź protestu", jak to ujął Lears, która jest widoczna nawet dzisiaj w antykonsumpcjonizmie, zrównoważonym życiu i innych praktykach. To nowe wydanie, z żywą i wnikliwą przedmową Jennifer Ratner-Rosenhagen, świętuje czterdziestą rocznicę tego wyjątkowego dzieła historycznego.