No More Gallant a Deed: Pamiętnik z wojny secesyjnej pierwszych ochotników z Minnesoty

Opinie czytelników

Książka jest wysoko cenionym osobistym pamiętnikiem z czasów wojny secesyjnej, skupiającym się w szczególności na doświadczeniach 1. pułku Minnesoty. Jest chwalona za dobrze napisaną, pierwszoosobową relację, która oferuje świetny wgląd w trudy i realia, z jakimi borykali się żołnierze. Chociaż książka zawiera cenne osobiste obserwacje i wciągającą narrację, niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania autora jest nieco nużący i zawiły, co ogranicza ogólny wpływ jego historycznych spostrzeżeń.

Dobrze napisana narracja, wciągająca relacja pierwszoosobowa, oferuje głęboki osobisty wgląd w życie wojskowe, pełen kontekstu historycznego, zapewnia unikalną perspektywę 1. pułku Minnesoty i oddaje trudy, z jakimi borykali się żołnierze podczas wojny secesyjnej.

Styl pisania może być czasami zawiły i nużący, brakuje szczegółowej analizy taktycznej i strategicznej bitew, a opisy codziennego życia żołnierzy mogą się powtarzać.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

No More Gallant a Deed: A Civil War Memoir of the First Minnesota Volunteers

Zawartość książki:

Wnikliwy i szczegółowy pamiętnik z czasów wojny secesyjnej dotyczący Pierwszego Pułku Minnesoty, opisujący takie słynne bitwy jak Bull Run, Antietam, Fredericksburg i Gettysburg.

James A. Wright był sierżantem porządkowym w Kompanii F Pierwszego Ochotniczego Pułku Piechoty Minnesoty podczas wojny secesyjnej. Jego wspomnienia, oparte na pamiętnikach i listach, są najpełniejszą osobistą relacją z bitew, marszów i życia żołnierskiego jednego z najbardziej znanych pułków Armii Potomaku. The First brał udział w każdej ważnej bitwie i akcji w wojnie na wschodzie w latach 1861-1864. Z niezwykłą szczegółowością opisuje walki pod Bull Run, kampanię na półwyspie, Antietam, Fredericksburg, Gettysburg i Bristoe Station. Pod Gettysburgiem Pierwsza Minnesota powstrzymała szarżę Konfederatów i poniosła 82% ofiar. Relacja Wrighta z bitwy jest uderzająca w opisie przerażenia, jakie mężczyźni odczuwali w obliczu swoich wrogów, ich determinacji, by wypełnić swój obowiązek i szoku po stracie tak wielu towarzyszy.

Z elokwencją rzadko spotykaną we wspomnieniach wojennych, Wright wspomina długie marsze, kiepskie jedzenie, nieodpowiednie schronienie, oddanych oficerów, wyniszczające choroby, tęsknotę za domem i poczucie dumy z prowadzenia walki o zachowanie Unii. Jeśli chodzi o przekazanie tego, co wojna secesyjna znaczyła dla jednego człowieka, nie ma sobie równych.