Ocena:
Książka „No Human Contact” autorstwa Pete'a Earleya zagłębia się w kwestię stosowania odosobnienia w amerykańskim systemie więziennictwa, głównie przez pryzmat Thomasa Silversteina i Claytona Fountaina, którzy po popełnieniu przestępstw w więzieniu zostali poddani surowej izolacji. Narracja jest dobrze zbadana i wciągająca, poruszając kwestie etyczne, psychologiczny wpływ na więźniów oraz szersze implikacje dla wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i praw człowieka.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i wnikliwa narracja
⬤ przejrzysty i wciągający tekst
⬤ bada złożone kwestie etyczne i psychologiczne
⬤ wzywa do reformy więziennictwa
⬤ mocne opisy odosobnienia
⬤ zapewnia wiele perspektyw na życie głównych bohaterów.
⬤ Skupia się bardziej na pochodzeniu i doświadczeniach przestępców niż na samym odosobnieniu
⬤ niektórym czytelnikom trudno było wczuć się w bohaterów
⬤ zawiera graficzne przedstawienia przemocy i nadużyć, które mogą być trudne do odczytania dla niektórych
⬤ nie dostarcza łatwych odpowiedzi ani rozwiązań poruszonych kwestii.
(na podstawie 30 opinii czytelników)
No Human Contact: Solitary Confinement, Maximum Security, and Two Inmates Who Changed the System
Głęboko niepokojące i ludzkie spojrzenie na praktykę dożywotniego odosobnienia w amerykańskim systemie więziennictwa i dwóch zabójców, którzy zmienili współczesne poprawki. No Human Contact autorstwa autora bestsellera New York Timesa THE HOT HOUSE, finalisty nagrody Pulitzera Pete'a Earleya zabiera czytelników do wnętrza systemu sądownictwa karnego, badając brutalne życie osób przebywających w odosobnieniu w otwierającej oczy narracji o nagannych przestępstwach, drakońskich karach i pozornie niemożliwych reformach w najsurowszych głębinach najniebezpieczniejszych więzień w kraju.
W 1983 roku Thomas Silverstein i Clayton Fountain, obaj odsiadujący wyroki dożywocia w amerykańskim więzieniu w Marion w stanie Illinois, zamordowali tego samego dnia dwóch funkcjonariuszy służby więziennej. Biuro Więziennictwa skazało obu mężczyzn na najsurowszą karę, jaką można było prawnie nałożyć, stworzoną specjalnie dla nich. Nieoficjalnie nazywano ją "zakazem kontaktu z ludźmi".
Każdy z nich początkowo spędził dziewięć miesięcy w celi wielkości materaca, w której światło paliło się dwadzieścia cztery godziny na dobę. Byli ubrani tylko w bokserki, całkowicie odcięci od świata zewnętrznego, a ich czas zajmowały tylko umysły. Ostatecznie przyznano im minimalne przywileje, a Fountain zwrócił się ku religii i przetrwał dwadzieścia jeden lat, zanim zmarł samotnie z przyczyn naturalnych. Silverstein stał się utalentowanym artystą i przetrwał trzydzieści sześć lat, dłużej niż jakikolwiek inny amerykański więzień przetrzymywany w izolacji. Co zadziwiające, obaj mężczyźni znaleźli cel swojej egzystencji, gdy byli zamknięci w brzuchu bestii.
Pete Earley - jedyny dziennikarz, który uzyskał bezpośredni dostęp do Silversteina - bada głębokie pytania w sercu naszego systemu sprawiedliwości. Czy Silverstein i Fountain urodzili się źli? A może zostali wypaczeni przez brutalne dzieciństwo? Czy osadzenie w więzieniu dało im szansę na resocjalizację, czy też zmusiło ich do popełniania coraz bardziej ohydnych przestępstw? No Human Contact wywołuje wyjątkowo głębokie i niewygodne zrozumienie popełnionych zbrodni, stosowania odosobnienia oraz rzeczywistości życia, odkupienia i śmierci za murami więzienia.
