Metale, polimery, ceramika i materiały kompozytowe są wykorzystywane do zastosowań biomedycznych w oparciu o ich właściwości biokompatybilne.
Istotne jest sprawdzenie ich właściwości mechanicznych i trybologicznych w określonych środowiskach, takich jak ludzkie stawy biodrowe i kolanowe. Materiały metaliczne, takie jak stal nierdzewna, są odpowiednim wyborem dla implantów ze względu na ich nietoksyczność, bezwładność i korzystne właściwości mechaniczne.
Stal nierdzewna (SS) 316L ma lepszą odporność na korozję, a jej właściwości powierzchniowe są poprawiane przez katodowe osadzanie TiN. Alternatywne preferencje, takie jak polietylen, poliwęglany i ich kompozyty, są brane pod uwagę w przypadku granic styku stawów kostnych. Polietylen o ultra wysokiej masie cząsteczkowej (UHMWPE) jest powszechnie stosowanym biokompatybilnym materiałem polimerowym, ale podlega pełzaniu w warunkach dużego obciążenia.
Sterylizacja promieniami gamma (promieniowanie γ) poprawia twardość materiału, odporność na pękanie i zarysowania. Zużycie cierne napromieniowanej powierzchni TiN jest obecnie badane pod kątem zastosowań w implantach ortopedycznych.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)