Nikt nigdy nie zaginął

Opinie czytelników

Książka zebrała mieszankę entuzjastycznych pochwał i krytycznych opinii. Czytelnicy docenili liryczny styl pisania i głęboką eksplorację wewnętrznych zmagań głównego bohatera, ale wielu uznało styl narracji za pracochłonny, a głównego bohatera za niesympatycznego. Historia, przeplatana egzystencjalnymi tematami, nie oferuje tradycyjnej ekscytacji napędzanej fabułą, co prowadzi do różnych oczekiwań wśród czytelników co do jej gatunku i wyniku.

⬤ Piękna, liryczna proza
⬤ głęboka emocjonalna eksploracja postaci
⬤ oddaje złożoność ludzkiego doświadczenia
⬤ prowokuje do myślenia
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za porywającą i odzwierciedlającą osobiste zawirowania.

⬤ Żmudny styl pisania
⬤ zagmatwana i chaotyczna narracja
⬤ główny bohater często postrzegany jako mało sympatyczny lub irytujący
⬤ brak tradycyjnej fabuły
⬤ rozczarowujące lub antyklimatyczne zakończenie
⬤ może być emocjonalnie ciężki i trudny do zaangażowania.

(na podstawie 111 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nobody Is Ever Missing

Zawartość książki:

"Poważna, często błyskotliwa powieść o trwałej intensywności, która jest rzadkością w beletrystyce. To najbardziej obiecująca pierwsza powieść, z jaką zetknąłem się w tym roku." -Sam Sacks, The Wall Street Journal

"(A) searching, emotionally resonant first novel... ("Nobody Is Ever Missing") zrobiła na mnie wrażenie i przykuła mnie do fotela. Mamy tu do czynienia ze znaczącym talentem." -Dwight Garner, The New York Times

Dziesiąta rocznica wznowienia ukochanej, gwiazdorskiej debiutanckiej powieści Catherine Lacey "Nobody Is Ever Missing": złośliwa, niesamowita i nie do odrzucenia podróż do próby uwolnienia się od życia przez jedną kobietę.

Nie mówiąc nic swojej rodzinie, Elyria wyrusza w podróż do Nowej Zelandii, porzucając swoje stabilne, ale niespełnione życie na Manhattanie. Podczas gdy jej mąż stara się dowiedzieć, co się z nią stało, Elyria rzuca się w nieznane, testując los, podróżując autostopem, po cichu wciągając się w życie nieznajomych i śpiąc na polach, w lasach i parkach publicznych.

Jej niebezpieczne i często surrealistyczne spotkania z ludźmi i dziką przyrodą Nowej Zelandii sprawiają, że Elyria coraz bardziej pogrąża się w swojej chorobie. Nawiedzona przez śmierć siostry i pochłonięta wewnętrzną przemocą, jej rosnąca wściekłość pozostaje tak umiejętnie ukryta, że ci, którzy ją spotykają, nie wyczuwają nic złego. Ten rozdźwięk między jej wewnętrzną i zewnętrzną rzeczywistością prowadzi ją do kolejnej obsesji: Jeśli jej najprawdziwsze ja jest niewidzialne i niepoznawalne dla innych, to czy ona w ogóle żyje?

Ryzyko, jakie podejmuje Elyria podczas swojej podróży, jest równoznaczne z ryzykiem, jakie Catherine Lacey podejmuje na stronie. W pilnej, spiralnej prozie Lacey usuwa wściekłość w Elyrii i ujawnia bardzo realny, bardzo znany niepokój ludzkiej kondycji. Debiutancka powieść Lacey Nobody Is Ever Missing, która stała się sensacją w 2014 roku i wprowadzeniem do wyjątkowego talentu literackiego, emanuje taką samą intensywnością i inwencją, jak w momencie publikacji, i pozostaje nieubłaganym, niemożliwym do odrzucenia poszukiwaniem mrocznego serca jaźni.