Nikt mnie nie myje, jestem Włochem

Opinie czytelników

Książka oferuje szczere spojrzenie na życie włoskiej rodziny imigrantów, przedstawiając ich podróż do Ameryki, wyzwania, przed którymi stanęli i miłość, którą dzielili. Książka porusza tematy rodziny, dziedzictwa i doświadczenia imigrantów.

Pisanie jest wciągające i oddaje emocje czytelnika, sprawiając, że czuje się on związany z historią rodziny. Zapewnia unikalne spojrzenie na doświadczenia imigrantów i podkreśla tematy miłości i rodziny. Wielu czytelników doceniło nostalgię i autentyczność narracji, a książka otrzymała pozytywne opinie za jej fabułę i znaczenie historyczne.

Niektórzy czytelnicy wspominali o trudnościach ze znalezieniem książki w lokalnych sklepach, co sugeruje ograniczoną dostępność. Pojawiły się również niejasne wzmianki o pragnieniu większej ilości treści lub głębi w odniesieniu do niektórych historii lub aspektów rodzinnych.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nobody Washes Me, I'm Italian

Zawartość książki:

Ojciec Nancy Polito, Armando Polito, urodził się w listopadzie 1912 roku w Bovino we Włoszech; przybył do Ameryki w wieku ośmiu lat. Przez całe życie Armando był nieugięty, aby jego rodzina pamiętała, kim jesteśmy i skąd pochodzimy.

Zmarł w lutym 2003 roku. Nie mogąc zasnąć pewnej nocy we wrześniu 2007 roku, Nancy włączyła komputer. Gdy czekała, aż komputer się uruchomi, jej wzrok przyciągnął stary magnetofon Panasonic leżący na podłodze pod komodą.

Pokryty kurzem, magnetofon był wypełniony czterema kasetami magnetofonowymi, nagraniami jej ojca opowiadającego historie z dzieciństwa, przerażającą podróż do Ameryki i jego doświadczenia dorastania bez formalnych lekcji angielskiego; jego rodzina ciężko pracowała, aby zasymilować się z amerykańską kulturą. Siedząc na łóżku, wcisnęła play i zaczęła spisywać historię swojej rodziny.

Słyszenie głosu ojca było emocjonalne; łzy płynęły i musiała kilka razy przerwać. Po kilku późnych nocach była w stanie całkowicie uchwycić życie swojego ojca na papierze.

Po dwóch latach spisywania historii ojca, Nancy zdała sobie sprawę, jak bardzo jej dzieciństwo różniło się od dzieciństwa jej przyjaciół. Silna wola, determinacja i umiejętność patrzenia na świat przez pryzmat zarówno komedii, jak i tragedii jej ojca miały być dzielone, tak jak wpoił to jej i jej rodzinie.