Nikolay Myaskovsky: Kompozytor i jego czasy

Opinie czytelników

Biografia Nikolaya Myaskovsky'ego autorstwa Zuka jest krytykowana za brak głębi i słabe zrozumienie kompozytora i jego kontekstu. Chociaż próbuje zbadać stan psychiczny Myaskovsky'ego i tło historyczne, ostatecznie nie przedstawia dokładnego ani wciągającego opisu jego życia i muzyki.

Książka próbuje zagłębić się w stan psychiczny Myaskovsky'ego, podkreślając skutki jego wojennych obrażeń i strat osobistych. Zapewnia historyczny kontekst jego życia w burzliwych czasach w Rosji i zawiera pełną bibliografię i indeks.

Autor wykazuje znaczny brak wcześniejszej wiedzy na temat Myaskovsky'ego, co skutkuje powierzchownym traktowaniem jego muzyki i życia. Styl pisania jest trudny do odczytania, przypominając raczej rękopis niż dopracowaną narrację. Istnieją znaczne luki w opisie, w tym dzieciństwa Myaskovsky'ego, a także kilka nieścisłości dotyczących wydarzeń historycznych i relacji z innymi kompozytorami. Co najważniejsze, książka niechętnie uznaje wkład Myaskovsky'ego w muzykę XX wieku i często deprecjonuje jego znaczenie w szerszym krajobrazie muzycznym.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nikolay Myaskovsky: A Composer and His Times

Zawartość książki:

Opierając się na bogactwie wcześniej niezbadanej dokumentacji archiwalnej, ta biografia oferuje pierwszą kompleksową krytyczną ocenę kariery i osiągnięć Nikolaya Myaskovsky'ego (1881-1950).

Historia nieprawdopodobnego wzrostu znaczenia Myaskovsky'ego jako centralnej postaci radzieckiego życia muzycznego jest wciągająca. Właśnie zaczął zdobywać reputację jako obiecujący młody kompozytor, kiedy został powołany do czynnej służby na zachodnim froncie Rosji w sierpniu 1914 roku. Po powrocie do cywila w 1921 roku odegrał ważną rolę w ożywieniu moskiewskiej sceny muzycznej po zniszczeniach wojny domowej.

BR> Patrick Zuk przedstawia panoramiczny portret kompozytora i jego środowiska na tle jego burzliwych czasów. Zgłębia jego relacje z Siergiejem Prokofiewem, Dmitrijem Szostakowiczem i innymi znaczącymi postaciami; jego rolę jako mentora dla pokolenia młodszych kompozytorów, takich jak Dmitrij Kabalewski i Aram Chaczaturian; jego zaangażowanie w szereg radzieckich instytucji i organizacji muzycznych; oraz wyzwania stawiane przez jego środowisko zawodowe. Portret ten daleki jest od zimnowojennych stereotypów sowieckiego artysty czy sentymentalnych stereotypów prześladowanego geniusza. Myaskovsky wyłania się raczej jako człowiek o znacznej odwadze, który zachował niezwykłą integralność osobistą i zawodową w obliczu zewnętrznych nacisków, a jego reakcje na bolszewicki reżim były sprzeczne i ambiwalentne. Los kompozytora żywo ilustruje trudne wybory, przed jakimi stawali artyści jego pokolenia, starając się wypracować modus vivendi z władzą sowiecką.

Książka skupia się również na wyjątkowej naturze twórczych osiągnięć Myaskovsky'ego - jego trwałym zaangażowaniu w symfonię i wybitnym wkładzie w gatunki sonaty fortepianowej, kwartetu smyczkowego i muzyki wokalnej. Podważa ona długotrwałe narracje krytyczne, które charakteryzują muzykę okresu stalinowskiego jako ogólnie przykład socrealizmu w jego najbardziej konformistycznym wydaniu, i argumentuje potrzebę bardziej zniuansowanego spojrzenia na radzieckie życie muzyczne i twórczość muzyczną.

PATRICK ZUK jest profesorem nadzwyczajnym muzyki na Uniwersytecie Durham.