Ocena:
Książka jest dobrze przyjętą częścią serii Jem Flockhart, chwaloną za postacie, szczegółową fabułę oraz integrację wątków historycznych i medycznych. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą i fascynującą, ciesząc się przeplatającymi się wątkami i bogatymi opisami. Niektórzy uważali jednak, że nie dorównuje ona poprzednim książkom z serii, wskazując na problemy z wiarygodnością.
Zalety:Dobrze zbadana i ugruntowana historia, angażujący bohaterowie, wciągająca fabuła ze zwrotami akcji, szczegółowe badanie wiktoriańskiej medycyny, żywe opisy i połączenie gotyckich i kolonialnych ustawień.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali tę historię za naciąganą i sensacyjną w porównaniu do wcześniejszych części, co umniejszyło ich przyjemność z lektury.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Londyn, 1851 rok. Niespokojna i znudzona po długim upalnym lecie, aptekarka i ekspertka od trucizn Jem Flockhart postanawia przeprojektować swój ogród fizyczny. Plany zostają jednak pokrzyżowane, gdy spod śmiercionośnej psianki zostaje odkopany szkielet mężczyzny, z mniejszym, podobnym do dziecka szkieletem skulonym u jego stóp. Ciało nosi ślady ran zadanych nożem w żebra i ramiona, a towarzyszy mu kolekcja makabrycznych przedmiotów: mosiężna miska, ciekawy żeton przypominający monetę, zestaw maleńkich czaszek z kości słoniowej.
Policja twierdzi, że ofiara jest zbyt długo pochowana, by znaleźć odpowiedzi, ale dla Jem zwłoki w jej własnym ogrodzie to coś, czego nie można zignorować. Plany ogrodu, sporządzone jakieś czterdzieści lat wcześniej, ujawniają listę pięciu nazwisk.
Kiedy Jem i Will zaczynają zadawać pytania, zaczynają się morderstwa. Każda ofiara ma w przeszłości związek z ogrodem fizycznym; każde ciało zostaje znalezione z szeroko rozdziawioną szczęką i ustami wypełnionymi śmiercionośną psianką. Zbliżając się do odkrycia prawdy, Jem Flockhart i Will Quartermain napotykają mroczny świat uzależnienia, szaleństwa, władzy i śmierci, który uderza w samo serce historii Jema. Tym razem trucizna ma charakter osobisty.
