Night Fighter Navigator: Beaufightery i komary podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka jest wciągającą i osobistą autobiografią Dennisa Goslinga, nawigatora radarowego RAF-u podczas II wojny światowej. Pięknie równoważy osobiste doświadczenia z ważnymi wydarzeniami historycznymi, w szczególności z oblężeniem Malty. Narracja oferuje wgląd w wyzwania stojące przed załogami samolotów i dynamikę klasową w RAF-ie.

Dobrze napisana i wciągająca narracja, zapewnia osobisty wgląd w doświadczenia autora, łączy osobistą historię z szerszymi wydarzeniami II wojny światowej, szczegółowy opis życia i wyzwań RAF-u, utrzymuje zainteresowanie czytelnika przez cały czas, odkrywcze rozdziały o oblężeniu Malty, szczere refleksje na temat różnic klasowych w RAF-ie.

⬤ Niektórzy czytelnicy zauważyli nieścisłości techniczne, takie jak błędy ortograficzne i drobne błędy historyczne
⬤ mała czcionka utrudniała niektórym czytanie
⬤ brakuje głębszej eksploracji nocnych operacji lotniczych.

(na podstawie 45 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Night Fighter Navigator: Beaufighters and Mosquitos in WWII

Zawartość książki:

Pochodzący z Yorkshire Dennis Gosling wstąpił do RAF 24 maja 1940 roku. Po ukończeniu szkolenia został oddelegowany do 219 Dywizjonu latającego nocną wersją myśliwca Beaufighter z Tangmere w 1941 roku. Jako nawigator stał się częścią dwuosobowego zespołu, który przetrwał przez cały jego pierwszy lot operacyjny. W tych pierwszych dniach przechwytywania radarowego doskonalił swoje umiejętności na nocnym niebie nad południową Anglią i kanałem La Manche, ale nie udało mu się zabić. W dniu 12 lutego 1942 r. on i jego pilot otrzymali polecenie odebrania nowego samolotu i dostarczenia go do Afryki Północnej, lecąc przez Gibraltar, co było niebezpiecznym lotem na ekstremalnym zasięgu. W marcu załoga została oddelegowana do 1435 eskadry 89 Dywizjonu z zadaniem obrony oblężonej Malty. Cztery Beaufightery leciały w przerażającym scenariuszu niemal ciągłych nalotów bombowych Luftwaffe i Włoskich Sił Powietrznych. Z powodu tych nalotów uszkodzenia samolotów na ziemi były druzgocące, a eskadra często była zredukowana do jednego sprawnego samolotu. Jego pierwszy sukces miał miejsce w kwietniu 1942 r., kiedy to potwierdził zestrzelenie samolotu, a następnie krótko po jego 21 urodzinach, 13 maja, triumfalna noc 17 maja przyniosła 3 pewne zestrzelenia i jeden uszkodzony samolot wroga. Z bycia dziewicami dywizjonu trafili do ksiąg rekordów, a jego pilot został odznaczony DFC. Ku swojemu oburzeniu, sierżant Gosling nie otrzymał żadnej nagrody.

Na tym etapie stał się nieco rozgoryczony systemem klasowym, który jego zdaniem obowiązywał w RAF. Znosząc męki ciągłego bombardowania, poważne dolegliwości żołądkowe (nawet latając z wiadrem w samolocie) i niemal głód, zakończył swoją trasę i został repatriowany do Wielkiej Brytanii przez Brazylię i Kanadę na Queen Mary.

Po okresie instruowania nowych nawigatorów nocnych dołączył do 604 Dywizjonu, a w grudniu 1943 roku został awansowany na Warrant Officera. W lutym 1944 roku dywizjon został ponownie wyposażony w Mosquito i przydzielony do 2 Tactical Air Force w ramach przygotowań do D-Day. Teraz ponownie latał początkowo nad południową Anglią i kanałem La Manche. Po lądowaniu dywizjon stał się mobilny i bazował na różnych zdobytych lotniskach we Francji, ale warunki były tak nieodpowiednie do prowadzenia operacji, że dywizjon powrócił do angielskich baz, skąd operował nad i poza nacierającymi wojskami alianckimi. Ostatecznie, po otrzymaniu zasłużonego DFC, przyjął Królewską Komisję.

Ta autobiografia jest napisana tak, jak stwierdził autor: "Chcę, aby moi czytelnicy przeżyli moje doświadczenia tak, jak mi się przydarzyły - aby wzięli je za ręce i szli obok mnie. Chcę, aby czuli radość i ból, dzielili się śmiechem i bólem serca, czerpali przyjemność z triumfów, cierpieli ze mną, gdy coś poszło nie tak i rozumieli, dlaczego moje lata służby wpłynęły na tak dużą część mojego życia". Udało mu się to znakomicie.