Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
No More Heroes: Narrative Perspective and Morality in Cormac McCarthy
Krytycy często przypisują dominujący nastrój rozpaczy i rzekomego nihilizmu w dziełach Cormaca McCarthy'ego uderzającemu brakowi wewnętrznych przemyśleń u jego pozornie amoralnych bohaterów. W No More Heroes Lydia Cooper ujawnia jednak, że choć McCarthy ogranicza wewnętrzne objawienia, nigdy nie eliminuje ich całkowicie. W niektórych kluczowych przypadkach obdarza swoje postacie etycznymi decyzjami i postawami, ujawniając, że w jego brutalnym i apokaliptycznym świecie istnieje szczep heroizmu.
Cooper ocenia całą dotychczasową twórczość McCarthy'ego, uważnie badając zakres jego technik narracyjnych. Przytłaczająco zdystansowana, wszechwiedząca narracja trzecioosobowa pisarza rzadko zmienia się w bardziej ograniczony głos. Kiedy jednak to robi, objawienia świadomości jego bohaterów jednoznacznie wskazują na świadomość moralną i etyczne zachowanie. Ciche, wewnętrzne zmagania moralnych ludzi, takich jak John Grady Cole w Trylogii granicznej i ojciec w Drodze, pokazują niedoskonały, ale bardzo ludzki heroizm.
Nawet gdy McCarthy zagłębia się w umysły niemoralnych postaci, zwraca uwagę na ich człowieczeństwo, zmuszając spostrzegawczego czytelnika do identyfikowania się nawet z najbardziej nikczemnymi przedstawicielami rasy ludzkiej. Cooper pokazuje, że w twórczości McCarthy'ego niezaprzeczalnie obecne jest to rzadkie, acz potężne rozpoznanie wspólności i wewnętrznych tęsknot za wspólnotą i zaangażowaniem na rzecz sprawiedliwości czy współczucia.
No More Heroes bezpośrednio odnosi się do zasadniczego pytania o brutalny i moralnie niejednoznaczny wszechświat McCarthy'ego i ujawnia nowe, przejmujące odpowiedzi.
