Nigdy się nie pożegnaliśmy: Wspomnienia Otto Franka

Opinie czytelników

Książka „We Never Said Goodbye: Wspomnienia Ottona Franka” autorstwa Ryana M. Coopera otrzymuje mieszane recenzje, podkreślające głębokie więzi emocjonalne między autorem a Ottonem Frankiem, a jednocześnie zbierające zarówno pochwały, jak i krytykę za przedstawienie postaci historycznych i osobistych podróży związanych z Holokaustem.

Czytelnicy doceniają mocny i intymny portret Otto Franka i jego relacji z autorem. Wielu uważa, że narracja jest szczera i poruszająca, zapewniając osobisty wgląd w życie, na które wpłynęła historia Anny Frank. Książka jest opisywana jako dobrze napisana, prowokująca do myślenia i mówi się, że dodaje istotnego związku ze spuścizną Anny Frank. Uznawana jest za emocjonalną głębię i szczerość w odkrywaniu zarówno podróży Otto, jak i autora.

Niektórzy recenzenci wyrażają frustrację podejściem autora, uważając, że naruszył on prywatność rodziny Franków lub przekroczył granice. Krytyka dotyczy tempa narracji i emocjonalnego tonu, który czasami wydaje się ciężki. Kilku czytelników uznało książkę za rozczarowującą lub nie połączyło się z osobistą podróżą autora.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Never Said Goodbye: Memories of Otto Frank

Zawartość książki:

We Never Said Goodbye to intymne spojrzenie na Otto Franka, ojca Anny Frank, oczami i sercem Ryana Coopera.

Ryan został wychowany jako Świadek Jehowy, który unikał kontaktów ze światem zewnętrznym. Jednak po śmierci matki i zerwaniu zaręczyn wycofał się z sekty i jedynego świata, jaki znał.

Jednak w tej ciemności izolacji znalazł światło w nadziei wyrażonej przez ukrywającą się młodą dziewczynę. Zainspirowany historią Anne Frank, Ryan opisuje swoją podróż, podczas której dotarł do ojca Anne, aby znaleźć namacalny związek z Anne. Znalazł mężczyznę, który mógł stać się zgorzkniały z powodu tego, co odebrali mu naziści, ale znalazł łagodną duszę, która zaprzyjaźniła się z nim i przyjęła go do swojej rodziny.

Ta niezwykła historia, oparta na osobistym dzienniku autora, opowiada o bliskiej przyjaźni, którą dzielili przez ostatnie lata życia pana Franka, duchowej więzi, która trwała dalej. W końcu odkrywa zaskakującą konkluzję swojego własnego dziedzictwa.