Nigdy nie przyszłam do ciebie w bieli: Powieść o Emily Dickinson

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają fabularyzowany portret życia Emily Dickinson poprzez powieść epistolarną, która rezonuje z jej poetyckim duchem, bada jej pasje i zapewnia wciągający wgląd w jej charakter. Chociaż jest zabawna i pięknie napisana, nie powinna być używana jako odniesienie naukowe.

Powieść jest dobrze pomyślana i zabawna, szczególnie dla fanów poezji Emily Dickinson. Format epistolarny jest skuteczny w odkrywaniu różnych perspektyw i wewnętrznego życia poetki. Proza jest delikatna i wciągająca, przywołując poczucie autentyczności w listach. Opisywana jest jako hipnotyzująca, inspirująca lektura, która wnosi świeże spojrzenie na życie i pasje Dickinson.

Książka nie powinna być wykorzystywana do celów akademickich lub badawczych. Niektórzy czytelnicy mogą być zaskoczeni fabularyzacją życia Dickinson, co może prowadzić do nieporozumień dla tych, którzy oczekują ściśle opartej na faktach relacji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Never Came to You in White: A Novel about Emily Dickinson

Zawartość książki:

W 1847 roku córka Edwarda Dickinsona, Emily, miała siedemnaście lat i była uczennicą żeńskiego seminarium Mary Lyon (obecnie Mount Holyoke College) w South Hadley w stanie Massachusetts. Podekscytowana wyzwaniami związanymi z edukacją, a jednocześnie stłumiona przez szkolną atmosferę, zaczęła pisać listy do domu i do przyjaciół, dla których czuła się samotna---- namiętne listy, które ujawniały kipiące i lekceważące psoty oraz deklarowały uczuciową intensywność początkującej poetki. Później, po jej śmierci w wieku pięćdziesięciu pięciu lat, przyjaciele i krewni wymieniali się niezrozumieniem kobiety, którą znali---- i poetyckiego skarbu, którego nie mieli pewnego sposobu oceny.

Z tych sześćdziesięciu sześciu wymyślonych listów Judith Farr, sama poetka i badaczka Dickinson, stworzyła genialną powieść, która napisana językiem współczesnych Emily Dickinson, przedstawia całe emocjonalne spektrum jej życia. Widzimy, jak młoda Emily dąży do poetyckiej ekspresji. Dzielimy zdumienie jej nauczycieli i przyjaciół, gdy dziewczyna reaguje z pomysłowością geniusza na ludzi, książki i wydarzenia. Podziwiamy jej prywatne listy do tajemniczej osoby. Uśmiechamy się razem z nią na widok zakłopotania innych, którzy próbują nadążyć za wyobraźnią poetki, na widok tych, którzy próbują korygować jej sposób wyrażania się. Dzielimy doświadczenie pierwszego mężczyzny, który zrobił jej zdjęcie. Patrzymy, jak umiera, straszliwie i przedwcześnie. Kiedy kończymy, dzielimy cudowną tajemnicę, ponieważ jesteśmy jedynymi, którzy mogą wiedzieć, kim była Emily Dickinson: te listy są napisane do nas.

Jak napisała Diane Wood Middlebrook, to dzieło fikcji - drobiazgowo zbadane, delikatnie dostrojone do języka tamtych czasów - dostarcza bardziej przekonującego wyjaśnienia niż jakakolwiek biografia, co stało się z dziewczyną na skraju kobiecości, aby uczynić ją osobą, która napisała te wiersze. Zaskakująco dobra lektura.

Osobliwy, żarliwy, zdumiewający.

- "The New Yorker".