Niezmierzona dzicz: Podróżnicy na daleką północ Szkocji, 1600-1900

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Immeasurable Wilds: Travellers to the Far North of Scotland, 1600-1900

Zawartość książki:

Pod koniec XVIII wieku uwaga twórców map, odkrywców i podróżników zwróciła się na północ Szkocji. Góry wznoszące się na północ od Stirling stanowiły potężną barierę dla każdego, kto chciał odwiedzić Highlands, a podróżnicy na daleką północ byli jeszcze rzadsi: do większości Sutherland oraz Ross i Cromarty nie było żadnych dróg aż do pierwszych lat XIX wieku. Kto tam pojechał i dlaczego? Ta książka podąża za wczesnymi twórcami map, którzy stopniowo odkrywali ten obszar, w tym Timothy Pont i Alexander Bryce, którzy opublikowali pierwszą dokładną mapę północnego wybrzeża. Generał Roy pokrył całą Szkocję swoją niezwykłą "Wielką Mapą", a później niezłomny i energiczny generał Colby przeciągnął swój niechętny zespół Ordnance Survey przez większość północy, co udokumentował Robert Kearsley Dawson. W międzyczasie Culloden doprowadziło do wzrostu zainteresowania tym obszarem, o czym świadczy nie tylko wizyta dr Johnsona, ale także Thomasa Pennanta, biskupa Pococke'a i ks. Charlesa Cordinera, z których wszystkim udało się dotrzeć na daleki północny zachód i pozostawić fascynujące relacje z tego, co znaleźli.

Ubóstwo, które było widoczne dla tych przybyszów z południa, doprowadziło do podjęcia działań przez rząd brytyjski, w tym ważnego programu budowy dróg pod kierownictwem Thomasa Telforda, który został udokumentowany w tej książce, wykorzystując nie tylko oficjalne raporty, ale także entuzjastyczną relację pozostawioną przez ówczesnego laureata poety, Roberta Southeya. Wraz z nowymi drogami pojawili się turyści, gromadzący się w miejscach takich jak Loch Katrine, w poszukiwaniu śladów bohaterów i bohaterek Sir Waltera Scotta. Ale tylko nieliczni odważniejsi dotarli na daleki północny zachód, mężczyźni tacy jak ks. James Hall, "kochający się" pod stołem w Caithness, czy James Hogg, zawsze damski mężczyzna w Lochs Duich i Maree. Książka podąża za tą historią, która ledwo została wspomniana w literaturze popularnej, i zachwyca wybranymi anegdotami ze wszystkich tych relacji, dotykając wielu dyscyplin: kartografii, wczesnej geologii i botaniki. Ale przede wszystkim daje obraz tego nieznanego regionu, tak jak wydawał się on tym, którzy go odkrywali, obszaru o zadziwiającym pięknie, z mieszkańcami, którzy wykazali się niezwykłym ciepłem i hojnością pomimo ich ubóstwa. Książka kończy się opisem Highlands Controversy, debaty, która podzieliła społeczność geologiczną przez większą część XIX wieku, a której kulminacją były odkrycia, które ujawniły, że obszar ten zawiera jedne z najbardziej niezwykłych geologii nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale na całym świecie.

W ten sposób w końcu osiągnięto uznanie dla regionu, który zawiera jedne z najbardziej uderzających krajobrazów w Wielkiej Brytanii.