Niezmienniczość konforemna i zjawiska krytyczne

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Conformal Invariance and Critical Phenomena

Zawartość książki:

Zjawiska krytyczne występują w wielu różnych układach fizycznych. Klasycznymi przykładami są punkt krytyczny ciecz-para lub przejście paramagnetyczne-ferromagnetyczne.

Dalsze przykłady obejmują wieloskładnikowe ciecze i stopy, nadciecze, nadprzewodniki, polimery i w pełni rozwiniętą turbulencję, a nawet mogą obejmować plazmę kwarkowo-gluonową i wczesny wszechświat jako całość. Wcześni badacze teoretyczni próbowali zredukować problem do bardzo małej liczby stopni swobody, takich jak równanie van der Waalsa i przybliżenia pola średniego, których kulminacją była ogólna teoria zjawisk krytycznych Landaua. Obecnie rozumie się, że wspólną podstawą wszystkich tych zjawisk jest obecność silnych fluktuacji nieskończenie wielu sprzężonych zmiennych.

Zostało to wyjaśnione po raz pierwszy poprzez dokładne rozwiązanie dwuwymiarowego modelu Isinga przez Onsagera. Późniejszy systematyczny rozwój doprowadził do powstania teorii skalowania zjawisk krytycznych i grupy renormalizacyjnej, które pozwalają na precyzyjny opis bliskiego sąsiedztwa punktu krytycznego, często w dobrej zgodności z eksperymentami.

W przeciwieństwie do ogólnego rozumienia sprzed stu lat, obecnie podkreśla się obecność fluktuacji na wszystkich skalach długości w punkcie krytycznym. Można to krótko podsumować stwierdzeniem, że w punkcie krytycznym układ jest niezmienniczy w skali.

Ponadto, konforemna inwazyjność pozwala również na niejednolite, lokalne przeskalowanie, pod warunkiem, że kąty pozostaną niezmienione.