Niezjedzone marchewki zadośćuczynienia

Opinie czytelników

Zbiór Diane Lockward „The Uneaten Carrots of Atonement” prezentuje urzekającą mieszankę humoru i horroru w swojej poezji. Wiersze poruszają tematy pokuty, związków i złożoności natury, wplatając bogate obrazy i emocjonalną szczerość. Czytelnicy doceniają równowagę piękna i mroku, a także przystępny styl pisania poety, który wywołuje silne reakcje emocjonalne.

⬤ Wciągająca i pełna wyobraźni poezja wypełniona bogatymi obrazami i emocjonalną głębią
⬤ mistrzowskie połączenie humoru i horroru
⬤ przystępny styl pisania
⬤ eksploruje złożone tematy relacji i pokuty
⬤ wywołuje silne reakcje emocjonalne
⬤ tworzy żywe scenariusze, które zachęcają do refleksji.

⬤ Książka zawiera mroczne tematy, w tym przemoc i śmierć, które mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom
⬤ niektórzy mogą uznać mieszankę humoru i horroru za niepokojącą
⬤ poezja może wymagać uważnej lektury, aby w pełni zrozumieć jej zniuansowane znaczenia.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Uneaten Carrots of Atonement

Zawartość książki:

Diane Lockward, bardziej niż jakikolwiek inny piszący obecnie poeta, jest przykładem definicji poety Garcii Lorki jako profesora pięciu cielesnych zmysłów. Rozkoszuje się językiem zmysłów, często zapierającym dech w piersiach, i potrafi sprawić, że język terroru i straty jest tak mrowiący, jak piękno ostatniego uderzenia zachodzącego słońca, zanim zniknie.

The Uneaten Carrots of Atonement, o tajemniczym tytule, zaprasza nas do przyłączenia się do jej poetyckiego bankietu, gdzie jesteśmy uwodzeni przez „czerwień maliny, jej pestkowce gniazdo seksualnych nasion, / i muzykę, pieprz gorący i czerwony” lub rzucamy wyzwanie niekończącemu się rozwijaniu wewnętrznego krajobrazu Lockward, szukając jego zewnętrznego wyrazu w otaczającym ją świecie fizycznym: „Buduję gniazdo z jedwabnych nici / i drobnych gałązek, / obserwuję życie po drugiej stronie”. Nie popełnijcie jednak błędu, artystyczne tkanie w tych wierszach jest twarde jak węzły, które „utrzymują swój ciężar, które się nie rozplączą”.

Ta książka to uczta, której sam Garcia Lorca przyznałby pięć gwiazdek. --Kathryn Stripling Byer, Laureatka Nagrody Poetyckiej Karoliny Północnej w latach 2005-2009.