Niewolnicy mody: Czarny dandyzm i stylizacja tożsamości czarnej diaspory

Opinie czytelników

Książka „Slaves to Fashion” bada historię czarnego dandyzmu i mody w afrykańskiej diasporze, oferując wnikliwy komentarz na temat indywidualnych i społecznych zmagań Afroamerykanów. Tekst jest chwalony za to, że jest piękny i łatwy w czytaniu, a treść jest pouczająca i dobrze zbadana. Niektórzy czytelnicy uznali ją jednak za zbyt akademicką i zauważyli brak elementów wizualnych w wydaniu Kindle.

Dobrze zbadana i pouczająca, pięknie napisana, wciągająca i edukacyjna na temat mody afroamerykańskiej, prowokująca do myślenia i wnikliwa w odniesieniu do zmagań społecznych.

W wydaniu Kindle brakuje obrazów, jest postrzegane jako zbyt akademickie lub przypominające rozprawę, nie jest tak wciągające dla wszystkich czytelników, niektórzy otrzymali egzemplarze bez obwolut.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Slaves to Fashion: Black Dandyism and the Styling of Black Diasporic Identity

Zawartość książki:

Slaves to Fashion to pionierska kulturowa historia czarnego dandysa, od jego pojawienia się w oświeceniowej Anglii po jego współczesne wcielenia w kosmopolitycznych światach sztuki Londynu i Nowego Jorku. W książce pojawiają się tacy impresariowie jak Julius Soubise, wyzwolony niewolnik, który czasami nosił czerwone buty z diamentowymi klamrami, krążąc po scenie towarzyskiej XVIII-wiecznego Londynu, oraz Yinka Shonibare, wybitny afro-brytyjski artysta, który nie tylko stylizuje się na fopa, ale także tworzy ironiczne komentarze na temat czarnego dandyzmu w swojej twórczości.

Interpretując przedstawienia i reprezentacje czarnego dandyzmu w określonych kontekstach kulturowych oraz tekstach literackich i wizualnych, Monica L. Miller podkreśla znaczenie stylu ubioru dla kształtowania się czarnej tożsamości w diasporze atlantyckiej. Dandyzm został początkowo narzucony czarnoskórym mężczyznom w XVIII-wiecznej Anglii, gdy handel niewolnikami na Atlantyku i wyłaniająca się kultura rzucającej się w oczy konsumpcji wywołały modę na dandyzowanych czarnoskórych służących.

"Luksusowi niewolnicy" poprawiali i przerabiali swoje mundury, a wkrótce stali się znani ze swoich nowatorskich strojów i niekiedy ekstrawaganckich osobowości. Śledząc historię czarnego dandysa aż do współczesnych wcieleń celebrytów, takich jak Andre 3000 i Sean Combs, Miller wyjaśnia, w jaki sposób czarni ludzie stali się arbitrami stylu i jak historycznie używali charakterystycznych narzędzi dandysa - ubioru, gestu i dowcipu - aby przełamać ograniczające markery tożsamości i zaproponować nowe sposoby kształtowania politycznych i społecznych możliwości w czarnym świecie Atlantyku.

Z rozmachem godnym jej ikonograficznego tematu, rozważa czarnego dandysa w odniesieniu do dziewiętnastowiecznej amerykańskiej literatury i dramatu, refleksji W.E.B. Du Boisa na temat czarnej męskości i kulturowego nacjonalizmu, modernistycznej estetyki renesansu Harlemu oraz reprezentacji czarnego kosmopolityzmu we współczesnej sztuce wizualnej.