Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Slavery and the Culture of Taste
Łatwo byłoby założyć, że w XVIII wieku niewolnictwo i kultura smaku - świat grzeczności, manier i estetyki - istniały jako odrębne i nierówne domeny, niezwiązane ze sobą w sferach życia społecznego. Wręcz przeciwnie, Slavery and the Culture of Taste pokazuje, że te dwa obszary nowoczesności były ze sobą zaskakująco powiązane. Simon Gikandi, przemierzając Wielką Brytanię, antebellumowskie Południe i Indie Zachodnie oraz badając rozległe archiwa, w tym portrety, obrazy z epoki, osobiste narracje i pamiętniki, ilustruje, w jaki sposób przemoc i brzydota zniewolenia faktycznie ukształtowały teorie smaku, pojęcia piękna i praktyki kultury wysokiej oraz w jaki sposób nieczystość niewolnictwa wpłynęła i nawiedzała wyrafinowane zwyczaje tamtych czasów.
Gikandi koncentruje się na sposobach, w jakie zniewolenie Afrykanów i zyski czerpane z tego wyzysku umożliwiły moment smaku w europejskim - głównie brytyjskim - życiu, prowadząc do transformacji burżuazyjnych idei dotyczących wolności i samoświadomości. Bada, w jaki sposób te powiązania odegrały się w ogromnych fortunach powstałych w koloniach cukrowych w Indiach Zachodnich, wspierając wystawne życie angielskich baronów i zmieniając ideały, które definiowały podmioty klasy średniej. Omawiając, w jaki sposób posiadanie niewolników przekształciło amerykańską klasę plantatorów w nową arystokrację, Gikandi angażuje się w reakcję niewolników na dziwną grę nowoczesnych pojęć wolności i realiów niewoli, a także podkreśla estetyczne i kulturowe procesy opracowane przez niewolników w celu stworzenia przestrzeni wolności poza reżimem przymusowej pracy i okrojonego wypoczynku.
Poprzez dokładne przyjrzenie się wielu niezwykłym dokumentom i dziełom sztuki z XVIII wieku, Slavery and the Culture of Taste przedstawia napięcia i sprzeczności uwikłane w brutalną praktykę i rozróżnienia grzeczności.
-- "Wybór".
