Niewinność

Oryginalny tytuł:

Innocence

Zawartość książki:

Zwycięzca konkursu CSU Poetry Center Lighthouse Poetry Series 2021, wybrany przez Shane'a McCrae

W znanym koanie zen bodhisattwa Dizang mówi: "Niewiedza jest najbardziej intymna". Pierwszy zbiór poezji Michaela Josepha Walsha, INNOCENCE - dotyczy niepoznawalności przyszłości - politycznej, kulturowej, technologicznej przyszłości - i zawrotnej intymności kontemplowania tej przyszłości z wnętrza cyfrowego panoptikonu. Wiersze w Innocence interesują się wirusowością, późnym kapitalizmem, apokalipsą i chmurami - chmurami na niebie, chmurą, w której żyją nasze pliki, i chmurą niewiedzy. Ten oszałamiający debiut koncentruje się na niewinności - to znaczy na nieostrożności - z jaką zdajemy się niszczyć samych siebie.

Innocence czyta się tak, jakby istniała tylko po to, by być; nie dąży do innego celu niż jej własne bycie, które jest celem wszystkich udanych dzieł sztuki, niezależnie od tematu danego dzieła. Niewinność jest "tą wypowiedzianą rzeczą / Dopiero teraz stworzoną / Która otwiera się na każdy pokój", co oznacza życie od początku do końca. -- Shane Mccrae.

Ta medytacyjna, na przemian kojąca i niepokojąca książka rozgrywa się w rozbieżności między naszymi wyobrażonymi przyszłościami a brutalną, realną teraźniejszością lub ich niesamowitym nakładaniem się, "hybrydową maszyną": "jakaś złota / spójność // która jest brutalną percepcją / błędu". "Życie jest niesamowite". INNOCENCE jest intymna i odległa, nawiedzająca i wyobcowana, "taniec zaniechania" - Elisa Gabbert.

Jednocześnie prawie bez autora - jak wielki obraz Bridget Riley lub Endtroducing DJ Shadow - i intensywnie intymny - Michael Walsh ma dla ciebie "dzikie wieści"! --Wiersze w Innocence są odpowiedzialne za jedne z najbardziej satysfakcjonujących doświadczeń czytelniczych, jakie miałem ostatnio. Jest w nich dziwny i rzadki rodzaj transportu: "A jednak teraz mam ochotę tańczyć", mówi mówca, który również wydaje się czuć jak dziecko bez matki. I choć wiele można się nauczyć od Walsha zręcznej liniatury (która czasami przypomina Williama Hunta w jego wspaniałej i bardzo niedocenianej "Of the Map That Changes"), myślę, że najbardziej podoba mi się czołganie się przez wrzośce prozy "Insidera", z jej wieloma "realizującymi łaskami". To książka pierwszej wody. --Graham Foust.

Poezja.