Niewiele kobiet: Bohaterki Spitfire

Opinie czytelników

Książka podkreśla często pomijany wkład kobiet pilotów podczas II wojny światowej, szczególnie tych z Air Transport Auxiliary (ATA). Poprzez osobiste historie i wywiady oddaje hołd ich odwadze i odporności, jednocześnie zajmując się kwestiami historycznego uznania.

⬤ Zapewnia ważne spojrzenie na wkład kobiet-pilotów podczas II wojny światowej.
⬤ Wciągająca opowieść i dobrze zbadane relacje z ich doświadczeń.
⬤ Podkreśla niedocenianych bohaterów, promując świadomość roli kobiet w historii.
⬤ Inspirujący dla młodych dziewcząt i kobiet, pokazujący, że mogą osiągnąć wszystko.
⬤ Dobrze napisana, z osobistymi świadectwami, które ożywiają historie kobiet.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali część książki za nudną i pozbawioną głębi w odniesieniu do głównych działań ATA.
⬤ Kilka uwag wskazywało, że osobiste anegdoty przyćmiły historyczną narrację.
⬤ Kilku recenzentów zauważyło, że styl pisania nie jest szczególnie literacki lub dopracowany w porównaniu do innych pamiętników.

(na podstawie 52 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Female Few: Spitfire Heroines

Zawartość książki:

W najciemniejszych dniach II wojny światowej elitarna grupa odważnych, utalentowanych kobiet ryzykowała życie jako pilotki kurierskie, latając bombowcami Lancaster, Spitfire'ami i wieloma innymi samolotami w setkach niebezpiecznych misji w całym kraju. Rolą tych kobiet pilotów Air Transport Auxiliary było dostarczanie samolotów pilotom RAF-u, którzy zabierali je do walki - niebezpieczna praca, którą kobiety wykonywały bez broni i radia.

Piętnaście z nich straciło życie. W „The Female Few” pięć z tych zdumiewająco odważnych kobiet po raz pierwszy opowiada swoje historie, inspirujące opowieści o niesamowitym ryzyku, wytrwałości i poświęceniu. Ich duch i nieustraszoność w obliczu śmierci wciąż rezonują po latach, a ich relacje ujawniają zapomniany rozdział w historii II wojny światowej.

Jak mówi Yvonne Macdonald, obecnie 90-letnia i mieszkająca w Cape Cod: „To był rodzaj wolności, której nie można uzyskać w żaden inny sposób, to było tak, jakbyś miał skrzydła przyszyte do pleców. Wiele osób w Cape Cod nawet nie wie, że brałam udział w II wojnie światowej.

Ani co robiłem”. Teraz już wiedzą.