Niewidzialny człowiek

Opinie czytelników

Niewidzialny człowiek autorstwa H.G. Wellsa to klasyczna powieść science fiction, która porusza tematy izolacji, moralności i konsekwencji eksperymentów naukowych. Historia opowiada o Griffinie, naukowcu, który staje się niewidzialny i staje w obliczu poważnych zmagań ze swoim stanem, co prowadzi go do popełniania coraz bardziej brutalnych czynów. Narracja stawia pytania o naturę człowieczeństwa, odpowiedzialność etyczną w obliczu odkryć naukowych i społeczne implikacje niewidzialności.

⬤ Prowokująca do myślenia eksploracja moralności i wpływu izolacji na ludzką psychikę.
⬤ Wciągająca i trzymająca w napięciu fabuła, która porywa czytelników.
⬤ Innowacyjne założenie dotyczące niewidzialności, czyniące z niej fundamentalne dzieło science fiction.
⬤ Dobrze napisana i żywa charakterystyka, szczególnie Griffina.
⬤ Książka skłania do głębokich filozoficznych pytań na temat społeczeństwa i indywidualnej odpowiedzialności.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne, szczególnie w pierwszej połowie.
⬤ Postacie inne niż Griffin są często postrzegane jako niedopracowane i pozbawione głębi.
⬤ Niektóre tematy mogą wydawać się przewidywalne lub oklepane dla współczesnych czytelników.
⬤ Przestarzały język i styl mogą stanowić wyzwanie dla niektórych współczesnych odbiorców.
⬤ W niektórych wydaniach występują błędy drukarskie i problemy z formatowaniem.

(na podstawie 1145 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Invisible Man

Zawartość książki:

The Invisible Man (1897) łączy komedię i tragedię w opowieści o naukowcu, który odkrywa sposób na uczynienie siebie niewidzialnym. Jego niezdolność do odwrócenia tego procesu prowadzi do radykalnego odcięcia się od społeczeństwa - i ostatecznie od własnego zdrowia psychicznego.

Przybywając do miasta, w którym nikt go nie zna, przebrany w bandaże i ciemne okulary, niewidzialny człowiek doprowadza się do brutalnych i przestępczych skrajności, zanim jego sekret zostanie ujawniony. Ta prorocza przypowieść o ciemnej stronie postępu naukowego demonstruje charakterystyczny dar H.

G. Wellsa do dramatyzowania największych ludzkich możliwości i najciemniejszych lęków.