Niewidzialny

Opinie czytelników

Książka zebrała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej poetycki i inspirujący styl pisania o odporności w obliczu przeciwności losu, podczas gdy inni krytykują jej chaotyczną strukturę i zwięzłość.

Wielu recenzentów docenia elegancki i poetycki styl pisania, głębokie spostrzeżenia autora na temat życia i odporności oraz inspirujące przesłanie o pełnym życiu pomimo wyzwań. Książka jest opisywana jako prowokująca do myślenia i wpływowa, a niektórzy czytelnicy uważają, że nadaje się do głębokiej refleksji i dyskusji.

Krytycy wspominają o chaotycznej narracji i minimalnej głębi książki, uważając, że brakuje jej spójności i emocjonalnego zaangażowania w doświadczenia głównego bohatera. Krótka długość książki i jej uproszczona struktura sprawiły, że niektórzy uznali ją za niewartą swojej ceny, a kilku czytelników uznało ją za użalającą się nad sobą lub pozbawioną treści.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Invisible

Zawartość książki:

Oszczędny, poetycki pamiętnik artysty, który został oślepiony w wyniku nagłego aktu przemocy, co doprowadziło do głębokiej medytacji nad tym, co to znaczy widzieć i być widzianym: „ Invisible stawia pytania o życie i cierpienie w ostrym świetle, bez świętoszkowatości czy sentymentalizmu” ( Newsweek ).

„Mieszkasz w mieście takim jak Nowy Jork. Czytasz gazety. Oglądasz telewizję. Ale nigdy nie myślisz, że to ci się przytrafi. Mnie przytrafiło się to pewnego wieczoru”.

Pewnej letniej nocy w 1978 roku Hugues de Montalembert wrócił do swojego nowojorskiego mieszkania i zastał dwóch mężczyzn, którzy go okradali. Podczas gwałtownej szarpaniny jeden z napastników rzucił w twarz Huguesa rozcieńczalnikiem do farb. W ciągu kilku godzin całkowicie oślepł.

Wymowny i prowokujący, Invisible wykracza poza przerażające wydarzenia tamtej nocy i opowiada o tym, co stało się z Huguesem po utracie wzroku: jego rehabilitacji, samotnych podróżach dookoła świata i niezwykłym sposobie, w jaki nauczył się „widzieć” nawet bez użycia oczu.

Bez cienia użalania się nad sobą, Hugues opisuje swoją przemianę z dobrze zapowiadającego się malarza w niewidomego mężczyznę, który musiał nauczyć się chodzić o lasce. Jego status zmienił się w oczach innych ludzi, a ich reakcje wahały się od unikania do uczynienia go swoim powiernikiem. Hugues podróżował do odległych miejsc i nauczył się ufać nieznajomym i odnajdywać się w każdej sytuacji.

Po części filozofia, po części autobiografia, po części inspiracja, Invisible zmieni sposób, w jaki czytelnicy rozumieją rzeczywistość i swoje miejsce w świecie.