Nieuregulowane zobowiązania państw członkowskich UE i zagrożenie, jakie stanowią dla globalnej stabilności finansowej

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają znaczenie książki w poruszaniu ukrytych kwestii finansowych w strefie euro, w szczególności jej poziomów zadłużenia i wprowadzających w błąd statystyk. Autor, Bob Lyddon, przedstawia dogłębne obliczenia pokazujące, że dane dotyczące stabilności finansowej UE są zawyżone, ujawniając znacznie mroczniejszą rzeczywistość finansową dla Niemiec i całej strefy euro.

Książka jest chwalona za to, że jest dobrze napisana, dobrze zbadana i przystępna dla czytelników. Zapewnia krytyczny wgląd w ramy finansowe strefy euro, podważa powszechnie panujące przekonania na temat poziomów zadłużenia i podnosi świadomość potencjalnych zagrożeń dla globalnego systemu finansowego. Recenzenci doceniają jej przystępność i intelektualny rygor, dzięki czemu jest ona odpowiednia dla osób o dociekliwej naturze.

Niektórzy mogą uznać, że książka koncentruje się na technicznych aspektach finansowych i tragicznych prognozach, które sugerują niepewną przyszłość strefy euro i budzą obawy co do wiarygodności sprawozdawczości finansowej państw UE. Ponadto twierdzenia o „FAKTYCZNYCH” danych dotyczących stabilności finansowej mogą być postrzegane przez niektórych czytelników jako alarmistyczne, potencjalnie odwracając uwagę od bardziej wyważonej analizy.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Shadow Liabilities Of EU Member States And The Threat They Pose To Global Financial Stability

Zawartość książki:

UE/strefa euro uczestniczą w porządku międzynarodowym opartym na zasadach, ale łamią jego zasady finansowe zarówno co do litery, jak i ducha. Globalny system finansowy jest kamieniem węgielnym tego międzynarodowego porządku.

Zasady jego funkcjonowania zostały opracowane przez kilka globalnych organów. Podstawą jest właściwe rozliczanie skali zobowiązań rządów i szerszego sektora publicznego. UE i państwa członkowskie strefy euro nie rozliczają się odpowiednio ze swoich zobowiązań, co podważa wiarygodność „długu brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych” Eurostatu.

Na rozbieżność składają się zarówno ukryte długi, jak i nierozpoznane zobowiązania warunkowe jako gwaranta. Dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych UE jest zaniżony o 44%, jeśli weźmie się pod uwagę ukryte długi, i o 70%, jeśli uwzględni się również zobowiązania warunkowe.

Niekompletna księgowość maskuje stopień, w jakim państwa członkowskie nie przestrzegają paktu stabilności fiskalnej. Zagrożeniem dla globalnej stabilności finansowej jest sytuacja, w której duża grupa uczestników systemu zaniża swoje zobowiązania, ponieważ prowadzi to do zawyżania przez publiczne agencje ratingowe oceny zadłużenia poszczególnych podmiotów, a z kolei do tego, że inni uczestnicy systemu odkładają zbyt mało kapitału, aby uwzględnić ryzyko, jakie ponoszą, prowadząc interesy z tymi podmiotami, i/lub do tego, że inni uczestnicy - tacy jak partnerzy centralni prowadzący izby rozliczeniowe instrumentów pochodnych - wymagają zbyt niskiego marginesu bezpieczeństwa. Waluta euro jest strukturalnie słabsza, niż się wydaje, a zarówno państwa członkowskie strefy euro, jak i spoza niej, mają wyższe zobowiązania niż podaje Eurostat.

Banki centralne, władze monetarne i inwestorzy spoza UE powinni naciskać na ujawnienie szczegółowych informacji na temat tych zobowiązań, a także upewnić się, że ich własne rynki finansowe i praktyki nie powielają powiązanych praktyk. Istnieją również ważne implikacje dla unijnego planu przeniesienia na ląd - w szczególności z Londynu - rozliczania kontraktów pochodnych w euro, ponieważ izba rozliczeniowa powinna korzystać z odpowiedniego depozytu zabezpieczającego, a samo zabezpieczenie powinno być najwyższej jakości.