Generic Instability and Identity in the Contemporary Novel
Współczesna estetyka charakteryzuje się mieszaniem gatunków zarówno na poziomie formy, jak i treści. Bariery między różnymi mediami i różnymi gatunkami zostały przełamane we wszystkich formach sztuki literackiej, czy to w teatrze, poezji czy powieści.
Podczas gdy przemysł wydawniczy coraz chętniej etykietuje powieści według gatunku lub podgatunku (Chick Lit, Lad Lit, Gay fiction, Scottish fiction, New Historical Fiction, Crime fiction, Post-9/11 Fiction), sama powieść (i powieściopisarze) nadal opierają się ogólnym kategoryzacjom, a także zapraszają je. Czy jest to ruch w kierunku nowej artystycznej wolności, czy po prostu świadczy o pomieszaniu tożsamości? Estetyczny supermarket przywołany przez Lodge'a w 1992 roku rzeczywiście wydaje się podsumowywać różnorodność wyborów dostępnych dziś dla pisarzy fikcji oraz literacki krajobraz charakteryzujący się krzyżowaniem i hybrydyzacją. Znana dialektyka realizmu i eksperymentu przeniosła się na środkowy poziom konsensusu, który nie jest ani radykalny, ani populistyczny, ale oba jednocześnie.
Techniki postmodernizmu stały się punktami sprzedaży powieści, a sama kondycja postmodernistyczna wydaje się niewiele więcej niż postawą narracyjną sprzedawaną coraz szerszej publiczności. Niezależnie od tego, czy uciekają się do repertuaru oszustwa (Amis, Self, Winterson), jak chciałby Richard Bradford (The Novel Now, 2007), innymi słowy, porzucają obowiązek wyjaśniania lub usprawiedliwiania swoich wycieczek od łatwowierności i mimesis, czy też, podobnie jak nowi purytanie, wykorzystują narracyjny minimalizm w celu podkreślenia własnej osobliwości, współcześni powieściopisarze konsekwentnie zwracają uwagę na fundamentalną niestabilność procesu narracyjnego i gatunku.
Apokalipsa powieści, której tak bardzo się obawiano, nie nastąpiła wraz z nadejściem nowego tysiąclecia, ale gatunkowa gra i migotanie, narracyjne wahanie i niepewność nadal stawiają pytanie o to, co stanowi dziś powieść i kwestionują jej tożsamość w świecie, w którym cała kultura jest coraz bardziej publiczna, coraz bardziej kontestowana i coraz bardziej różnorodna. Dzięki podejściom teoretycznym, a także analizom konkretnych dzieł, niniejszy zbiór esejów ma na celu zbadanie koncepcji niestabilności gatunkowej i wzajemnego zapłodnienia, postaw narracyjnych i oszustw oraz ich ciągłej redefinicji tożsamości, która zanieczyszcza samo pojęcie gatunku.
Pokazuje różnorodność praktyk gatunkowych w dzisiejszej powieści i dostarcza nam niezaprzeczalnych dowodów na to, jak niestabilność gatunkowa jest zasadniczo konstytutywna dla tożsamości współczesnej powieści.