Niespokojny pył

Opinie czytelników

Zbiór „The Unsettled Dust” Roberta Aickmana charakteryzuje się niepokojącymi i enigmatycznymi historiami, które często pozostawiają czytelników zastanawiających się nad ich znaczeniem. Opowiadania są na ogół dobrze skonstruowane, z niepowtarzalną atmosferą, choć wielu czytelników zauważa problemy z korektą i błędami typograficznymi. Styl narracji waha się od psychologicznego niepokoju po klasyczne historie o duchach, przemawiając do fanów literackiego horroru. Niektórzy czytelnicy uznali jednak niejednoznaczność za frustrującą, czując, że niektórym historiom brakuje jasności i spójności.

Opowiadania są wyjątkowe, niepokojące i prowokujące do myślenia, z silną atmosferą strachu. Pisarstwo Aickmana jest chwalone za elegancję i psychologiczną głębię. Godne uwagi historie, takie jak „Ravissante” i „The Cicerones”, są podkreślane jako szczególnie zapadające w pamięć. Wielu czytelników docenia mistrzowskie opanowanie przez Aickmana dziwności i literacką jakość jego pracy. Kolekcja jest również postrzegana jako cenny dodatek dla osób zainteresowanych współczesną weird fiction.

W zbiorze występują liczne błędy korektorskie i typograficzne, które negatywnie wpływają na wrażenia z lektury. Niektórzy czytelnicy uważają, że opowiadania są zbyt niejednoznaczne lub nieprzejrzyste, co prowadzi do frustracji i dezorientacji co do narracji. Kilku recenzentów wyraziło rozczarowanie, czując, że historie nie spełniły ich oczekiwań co do upiornych lub spójnych opowieści.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Unsettled Dust

Zawartość książki:

Robert Aickman, najwyższy mistrz nadprzyrodzonych zjawisk, zbiera osiem swoich samozwańczych dziwnych historii.

Historie w tym zbiorze są nieskazitelnie skonstruowane, a neurozy jego bohaterów malowane w subtelnych odcieniach. Buduje grozę poprzez stopniowe narastanie realistycznych szczegółów, aż czytelnik zdaje sobie sprawę, że bohater zmierza ku swojej zagładzie jak we śnie.

Jego postacie są często samotne i w średnim wieku, ale wszystkie mają tę samą wspólną cechę - wszystkie są doprowadzone na skraj przepaści, która pokazuje, jak przerażająco kruchy jest nasz umysł.