Nieskończone pytanie

Opinie czytelników

Recenzje książki odzwierciedlają mieszankę podziwu dla psychoanalitycznej techniki Christophera Bollasa i krytyki jej pretensjonalności. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają innowacyjną prezentację przypadków klinicznych, inni uważają tytuł i treść za zbyt ambitne i pozbawione treści.

Interpretacje Bollasa są postrzegane jako godne podziwu i pozazdroszczenia. Jego unikalny styl prezentacji wykorzystujący równoległe kolumny sprawia, że przypadki kliniczne są bardziej czytelne i zrozumiałe. Książka jest uważana za wspaniałą przez niektórych czytelników.

Tytuł jest postrzegany jako pretensjonalny, a niektórzy wskazują, że Bollas celuje zbyt wysoko i nie spełnia oczekiwań. Krytycy twierdzą, że pytania poruszane w książce są zbyt ograniczone i że wydaje się ona raczej zbyt artystyczna niż merytoryczna.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Infinite Question

Zawartość książki:

W swojej najnowszej książce Christopher Bollas wykorzystuje szczegółowe badania rzeczywistej praktyki klinicznej, aby oświetlić teorię psychoanalizy, która uprzywilejowuje ludzki impuls do zadawania pytań. Od najwcześniejszego dzieciństwa do końca naszego życia kierujemy się tym impulsem w jego różnych formach, a The Infinite Question ilustruje, w jaki sposób metoda wolnych skojarzeń Freuda dostarcza zarówno pacjentowi, jak i analitykowi odpowiedzi, a z kolei z ciągłą interakcją dalszych pytań.

Trzon książki stanowią transkrypcje rzeczywistych sesji analitycznych, którym towarzyszą równoległe komentarze podkreślające kluczowe aspekty metody wolnych skojarzeń w praktyce. Transkrypcje te są kontekstualizowane przez dalszą dyskusję na temat samych przypadków, a także szersze ramy teoretyczne, które kładą nacisk na teorię Freuda dotyczącą logiki sekwencji: Bollas twierdzi, że ucząc się słuchać tej logiki swobodnych skojarzeń, możemy odkryć bogatszy i bardziej złożony nieświadomy głos, niż gdybyśmy polegali wyłącznie na teorii wypartych idei Freuda.

Bollas pokazuje, w wymowny i przekonujący sposób, w jaki sposób freudowska pozycja równomiernie zawieszonej uważności umożliwia nieświadomości analityka uchwycenie dryfu własnej nieświadomości pacjenta. Pokazuje również, że stymulowanie dalszych pytań jest często bardziej korzystne dla procesu analitycznego niż przeskakiwanie do interpretacji. Jednak bez względu na to, jak fascynujący przebieg może mieć sesja, ani pacjent, ani analityk nie mogą powstrzymać postępu samonapędzającego się popędu pytającego.

Książka The Infinite Question będzie nieoceniona zarówno dla początkujących studentów, jak i doświadczonych psychoanalityków, czytana samodzielnie lub jako oparte na praktyce rozszerzenie teoretycznych idei opracowanych w towarzyszącym jej tomie The Evocative Object World (również opublikowanym przez Routledge).