Infinite Variety: Literary Invention, Theology, and the Disorder of Kinds, 1688-1730
Niezrażeni wstrząsami XVII wieku angielscy pisarze, w tym Thomas Hobbes, Richard Blackmore, John Locke, Jonathan Swift i Daniel Defoe, zaczęli akceptować, że naturalnym stanem rzeczy jest raczej nieporządek niż porządek. Przyciągnął ich woluntaryzm, teologia, która kładła nacisk na umyślnego stwórcę i zaprzeczała, że natura ucieleśnia prawdę i piękno. Wolfram Schmidgen twierdzi, że woluntaryzm zapewniał zarówno ramy teologiczne, jak i licencję estetyczną. W Infinite Variety rekonstruuje tę woluntarystyczną tradycję literackiej inwencji.
Schmidgen argumentuje, że kiedy już zaakceptowano, że tworzenie było umyślne, a porządek arbitralny, istniejące hierarchie rodzaju straciły swoją normatywną wartość. W rezultacie inwencja literacka mogła ulec radykalizacji. Uznając, że wola napędza tworzenie, pisarze tacy jak Blackmore i Locke odwrócili zasady kompozycji i pozwolili energii zdominować strukturę, materii stworzyć formę, a częściom nadać wartość całości. W dziełach literackich, religijnych i filozoficznych woluntaryzm upoważniał do wyjścia poza to, co naturalne, w kierunku tego, co zdeformowane, nieskończone i kontrfaktyczne.
Odzyskując ontologię jako kontekst wyjaśniający inwencję literacką, Infinite Variety oferuje błyskotliwie nauczoną analizę estetyki ukształtowanej nie przez wzrost sekularyzmu, ale przez jego przeciwieństwo. Jest to książka, która wyraża, w jaki sposób wiara religijna ukształtowała współczesne praktyki literackie, w tym powieściowy realizm, i która zainteresuje każdego, kto poważnie myśli o związku między literaturą, religią i filozofią.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)