Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymuje mieszane recenzje, a niektórzy czytelnicy uważają ją za wnikliwą i humorystyczną, podczas gdy inni uważają ją za nieuporządkowany zbiór nieinspirujących myśli. Fani pesymizmu doceniają jej głębię i humor w jej ponurym wydźwięku, ale krytycy twierdzą, że brakuje jej oryginalności i spójności.
Zalety:⬤ Wnikliwy i przystępny tekst
⬤ humorystyczny i wciągający
⬤ głęboka eksploracja pesymizmu
⬤ przyjemny dla tych, którzy odnoszą się do uczucia strachu
⬤ zawiera interesujące hagiografie pesymistycznych myślicieli.
Wady:⬤ Zdezorganizowana i brakuje jej spójności
⬤ wiele fragmentów wydaje się wyrwanych z kontekstu
⬤ powtarzalne i nieoryginalne myśli
⬤ może wywoływać poczucie głębokiej depresji
⬤ niektórzy czytelnicy uważają ją za trywialną w porównaniu do uznanych dzieł filozoficznych.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Infinite Resignation
Zawartość książki:
"Naukowa rada na mroczne czasy". -- The New Yorker.
"Zapewnia metryczną tonę nieszczęścia i mnóstwo towarzystwa." -- New York Times.
"Prawdopodobnie jedyna lektura filozoficzna na plażę". -- Vice
Ten zbiór aforyzmów, fragmentów i obserwacji na temat filozofii i pesymizmu, będący "nabożeństwem nihilisty", oferuje surowe spojrzenie na ludzką kondycję.
Mroczne czasy są wokół nas i przed nami, a jaki jest lepszy sposób na przetrwanie nadchodzącej Apokalipsy niż zanurzenie się w niektórych z największych myślicieli na temat pesymizmu, zebranych razem z własnymi przemyśleniami na ten temat przez Eugene'a Thackera, autora współczesnego klasyka, W pyle tej planety.
Złożona z aforyzmów, fragmentów i obserwacji zarówno filozoficznych, jak i osobistych, Nieskończona rezygnacja śledzi kontury pesymizmu, często uwikłanego między stanowiskiem filozoficznym a złym nastawieniem. Zastanawiając się nad "nadciągającą otchłanią obojętności" wszechświata, Thacker bada pesymizm wielu filozofów, od znanych (Nietzsche, Schopenhauer, Camus) po mniej znanych (E.M. Cioran, Lew Szestow, Miguel de Unamuno). Czytelnicy znajdą pożywienie dla siebie w poruszanych przez Thackera tematach chrześcijaństwa i buddyzmu, a także w jego zaangażowaniu w postacie literackie (od Dostojewskiego po Thomasa Bernharda, Osamu Dazai i Fernando Pessoa), których pesymizm wobec świata zarówno inspiruje, jak i przygnębia Thackera.
Na przemian melancholijna, mizantropijna i mrocznie zabawna, Nieskończona rezygnacja jest pożądanym antidotum na wybujały imbecylizm naszych czasów.
